São Miguel dag 2 Werkbespreking met de architect

We begonnen de dag met ontbijt op het balkon.

Daarna hebben we de koffers uitgepakt; kleding in de kasten en alle andere spullen een plaatsje gegeven.

Dit huis staat vol met overbodige prullaria en daar hebben we heel wat eerst maar eens in een kast geparkeerd, zodat het ons niet in de weg staat en we het ook niet per ongeluk stuk kunnen gooien.

Onze architect wilde graag vandaag al met ons door het huis lopen en zo hadden we na de lunch onze eerste werkbespreking.

We hadden het huis gisteravond al bekeken, maar het was heel fijn om er nu met Nuno doorheen te lopen.

Zo hoorden we nu dat ze de balken, die nu op de grond liggen, er tijdelijk opgemaakt hadden, zodat de maten voor de rolluik bakken en de  ramen vastliggen en dat de ramen inmiddels besteld zijn en begin oktober komen!!!

Toen we in het toilet boven kwamen bleek dat ze even vergeten waren dat we een wandhangend toilet wilden hebben...

Dat zou nu niet meer kunnen zonder dat ze de boel open moesten breken en door de betonijzers zouden moeten lassen, dus kon het eigenlijk niet anders dan dat we een toilet moesten kopen dat op de grond staat.

Als ik zeg dat ik not amused was, is dat een understatement...

Gelukkig is de ruimte enorm lang en stelde Paul voor om dan een half hoog muurtje te maken waar het toilet aan kan hangen en dan is de ruimte nog steeds groter dan ons toilet in Belgie.

Dat bleek te kunnen, dus het probleem was opgelost!

Wel goed dat we er nu waren, anders hadden we het wandhangend toilet besteld waarvan ik twee jaar geleden al foto's maakte en een enorm probleem gehad.

We bespraken nog het een en ander en daarna zijn we naar de miradouro gelopen om een broodje te eten en van het uitzicht te genieten.

Tromba do Elefante blijft ook mooi om naar te kijken.

Toen we het stukje grond kochten zei Roberto (degene die ons het stukje grond liet zien) dat de omgeving nu nog niet zo mooi was, maar dat de gemeente alles op zou gaan knappen en het over een aantal jaren enorm verbeterd zou zijn.

Daar heeft hij helemaal gelijk in gekregen, want ze doen er alles aan om het aantrekkelijker te maken.

Het zwembad is helemaal opgeknapt en het is een geliefde plaats voor de mensen uit de omgeving.

Vroeger was het de haven waar de walvissen na de vangst binnen gebracht werden en dan gingen ze naar de fabriek aan de andere kant van de weg.

Nuno (die hoofd is van de orde van architecten van de Azoren) vertelde ons dat ze er alles aan gedaan hebben om van de oude fabriek en alles wat er nog staat een museum te maken, maar de gemeente (Ponta Delgada) heeft toestemming gegeven om het af te breken en er een hotel neer te zetten; zo jammer.

We weten niet wanneer het afgebroken gaat worden, maar ik ben nu maar even op een muurtje geklommen om er nog een keer een foto van te maken, voordat het straks weg is.

Weer thuis zijn we eens de tuin in gelopen om deze mooie hoge boom te bekijken.

Waar de tuin ophoudt begint de jungle. Het eiland wordt wel het Europese Hawaii genoemd en dat is absoluut niet overdreven.

We hebben hier toch regelmatig dat we zeggen het is precies Hawaii.

Er staat ook een limoenboom.

Paul had gisteravond geen zin om uitgebreid boodschappen te gaan doen, dus moesten we vandaag eten gaan halen.

We hebben op ons gemak eens rondgekeken en waren aangenaam verrast om te zien dat er inmiddels een rek vega producten is.

En dat niet alleen er is ook een stukje diepvries met vega én Alpro heeft zijn intrede gedaan op het eiland, ik ben dus echt heel blij.

En er is pindakaas.

En niet zomaar een of twee potjes, nee weet ik het hoeveel verschillende soorten; we hadden het idee dat we in Amerika waren.

Ook hebben ze nu Nutella, dus alle Belgen en Nederlanders kunnen hier fijn broodbeleg kopen :-)

Voor het avondeten hielden we het makkelijk met kant en klare cannelloni, ik heb tenslotte ook (een beetje) vakantie.