Als we willen kunnen we om de drie dagen schone handdoeken krijgen, maar dan moet er ook elke drie dagen iemand in huis komen, dus ik heb gezegd dat we ze wel zelf wassen.
Er liggen voor 6 personen handdoeken en badlakens in dit huis, alleen is de wasmachine erg klein net als het droogrek, dus heb ik vanmorgen alvast maar een paar gewassen.
Vanmiddag was er bouwbespreking en net toen we de voordeur open hadden kreeg Paul telefoon uit Nederland.
Ik pakte de sleutels van het tafeltje naast de deur en trok de deur dicht.
Tja en toen bleek dat het de autosleutels waren en dat Paul de sleutels van het huis aan de binnenkant van de deur gedaan, zodat als er bv brand zou uitbreken we snel naar buiten zouden kunnen.
Nu hebben we hier een poort die automatisch dichtgaat en de afstandsbediening hangt aan de sleutelbos...
Om het hele terrein is een hoge brede lavastenen muur waar je niet overheen kunt.
We belden Maria (de het huis in beheer heeft), maar zij was net in een huis aan het wachten op nieuwe gasten en kon niet weg.
Nou daar stonden we dan, opgesloten in de tuin :-)
Vanuit de tuin gaat er een trap naar het balkon achter het huis, dus we konden wel stoelen halen, maar als we daarop stonden was het niet hoog genoeg.
Toen heeft Paul de groencontainer gehaald en zijn we via een stoel daarop gestapt en toen de poort over.
En toen waren we toch nog op tijd voor de bouwbespreking.
Die duurde best lang en het leukste ervan was dat het huisnummer van het krot bewaard is en in de muur voor ons huis komt.
Nadat de bespreking afgelopen was belden we Maria dat we naar huis gingen en daar hebben we voor de poort op haar zitten wachten.
Dat was voor mij een mooie gelegenheid om een foto te maken van de berg aan de overkant van de straat waar we steeds koeien omhoog zien klimmen.
Maria kwam, maar helaas, omdat de sleutels aan de binnenkant zaten kreeg ze de deur niet open, bij ons thuis werkt dat wel, maar daar hebben we hier dus niets aan.
In de achterdeur naar de keuken zat al een sleutel toen we aankwamen, die hebben we laten hangen dus ook zo konden we niet binnen.
Als we het huis verlaten moeten we alle ramen en deuren sluiten, maar omdat het huis zo vochtig is en stinkt als alles dicht is, had Paul het raam op onze slaapkamer open gelaten met het idee van als ze dan binnen willen komen moeten ze eerst een hele lange ladder hebben. :-)
Wij hadden geen lange ladder, maar het bedrijf dat ons huis bouwt natuurlijk wel, maar alleen hebben we geen telefoonnummer van meneer Cabral en ook al zouden we het wel hebben, wij spreken geen Portugees en niemand op de bouwplaats spreekt Engels.
Dus hebben we Nuno gebeld en Maria heeft in het Portugees alles uitgelegd (domme Hollanders die de sleutel in het slot laten zitten lol).
Nuno heeft meneer Cabral gebeld met de vraag of we een ladder mochten lenen, dat mocht en we hoefden hem niet eens zelf te gaan halen, want ze kwamen hem wel even brengen.
Dus na een poosje kwamen er twee mannen met een hele lange ladder aan
Never a dull moment bij ons :-)
En toen was ik helemaal doodmoe en had ik hoofdpijn, gelukkig hadden we nog pizza's in de vriezer liggen en deze keer hebben we de oven wat zachter gezet en zijn ze wel gelukt.
1 opmerking:
Hahahahahahahaha, wat een soap LOL
Een reactie posten