Terceira Dag 11 Lajes

 Vandaag gaan we weer naar huis, dus na het ontbijt wilde ik even alle ontbijtspullen afwassen, maar er was geen warm water.

Paul ging naar het washok, maar nog voor hij de achterdeur open deed rook hij in het gangetje tussen de keuken en de buitendeur al een enorme gaslucht...

Hij heeft de buitendeur open gezet en de deur van het washok, waar de lucht nog erger was en vervolgens de beheerder van het huis gebeld, dat er een gaslek is.

Ja, ze zouden vandaag wel iemand langs sturen...nou die persoon moet dan beter maar geen lichtknopje omzetten...

Inmiddels stonk ook de hele keuken en hebben we ook de voordeur open gezet.

Ik heb alles snel met koud water afgewassen en Paul heeft de koffers vlak voor de open deur ingepakt en toen zijn we zo snel mogelijk weggegaan.

We hadden Lajes, het plaatsje bij de luchthaven en de militaire basis, nog niet bekeken en dat gingen we nu doen.

Vroeger werkten er 3.000 mensen op de Amerikaanse basis en die woonden met hun gezinnen in hele afgesloten wijken in hele mooie huizen.

Sinds 2013 mogen er alleen nog maar mensen zonder familie op de basis werken en is het aantal terug gebracht naar 140.

De huizen staan leeg en te verpauperen, terwijl de bevolking van het eiland daar prima had kunnen wonen.

Het is een vies politiek spelletje, maar ik vind die honderden leegstaande huizen gewoon stuitend.

Boven de luchthaven, net naast de basis is een miradouro waar we een schitterend uitzicht hadden op het vliegveld

de andere kant op

en Serra do Cuma tegenover ons.

Er liep een oude man rond die vroeger op de basis gewerkt had, maar ook ontslagen was en die brengt nu zijn dagen door met het vertellen van zijn verhaal aan toeristen.

Via een onverharde weg reden we helemaal om de basis heen, waar we bij dit radio baken een cache gingen zoeken.

We moesten eerst wel langs 3 stiertjes, die aan met een touw vast stonden, maar die op de voorgrond begon wel enorm te brullen, wat toch wel angstaanjagend was.

Maar hij stond goed vast en deed verder niets, dus misschien zei hij alleen maar  gedag :-)

We reden verder over de onverharde weg tot we helemaal aan het eind van het eiland waren.

We moesten hier een haakse bocht maken, anders waren we zo op de laatste rotsen voor het water gevallen.

De volgende stop was bij een vervallen Castiliaans huis, dat vroeger vast heel mooi geweest is.

Ik ben geen fan van in dit soort oude gebouwen rond te gaan lopen, dus heb alleen foto´s vanaf de buitenkant gemaakt.

Daarna wilden we nog een cache gaan doen, maar we konden met geen mogelijkheid de goede route vinden om er te komen. Door het hoge riet was wel leuk, maar ook niet goed-

Nou toen hebben we gewoon wat naar de zee gekeken

en zijn we op de picknickplaats, die een stukje hoger lag, onze lunch gaan opeten.