De laatste dag 2

Ik hou erg van blauw, maar of ik nou mijn huis zo blauw
geschilderd zou willen hebben...
De muurschildering met hortensia's vond ik wel
erg mooi.
Elk appartement had zijn eigen makelaar,
we vonden het wel een grappig gezicht
al die verschillende bordjes.

We zullen nooit meer vergeten waar het stadhuis is....
Het ligt een beetje verscholen tussen twee straten.
Aan de andere kant is het plein, waar we al
verschillende keren overheen gelopen waren,
maar op de een of andere manier hadden we het stadhuis
niet gezien (punaises in onze ogen...)
Nu wilden we nog een challenge doen een daarvoor moesten we een foto
bij het stadhuis maken, alleen waren de coordinaten verkeerd opgegeven
en ze brachten ons een kilometer verderop. Daar zijn we lang aan het zoeken geweest
uiteraard zonder het stadhuis te vinden. Toen we 2 agenten zagen hebben
we het maar eens gevraagd. Er ontstond een hele spraakverwarring over wel
gebouw nou toch op die coordinaten zou moeten staan, want het stadhuis stond
in het centru, Het bureau werd er zelfs telefonisch bijgehaald.
Uiteindelijk besloten ze ons mee te nemen en daar liepen we dus
braaf achter de agenten aan. Toen we voorbij ons hotel kwamen,
besloten we om eerst maar eens even op de pc te kijken hoe het nu
zat met die coordinaten en waar dat stadhuis nou precies moest zijn.
Coordinaten waren dus hartstikke fout en wij hartstikke blind whahahah, maar
we waren wel weer een paar keer PD op en neer gelopen, steeds door
andere straatjes en zo zie je nog eens wat.

Dit was het enige terras in het centrum en
er zat wel liefst één mens.

Hier liepen we voorbij en ik vond het een mooi, apart balkon.

En zo was onze laatste dag in PD ook alweer voorbij.