Cyprus dag 12 - Limassol het binnenland

Toen we vanmorgen op het balkon koffie zaten te drinken zagen we een mevrouw levensgevaarlijke toeren uithalen om bij haar plantjes te kunnen komen.
In het ontwerp van deze appartementen is het balkon opgedeeld en staan er op het stukje buiten de glazen omheining plantjes.
Om daar bij te komen moest ze dus over het glas heen stappen en dan maar goed uitkijken dat je niet naar beneden valt, want dit was wel op 5 hoog!
Wat sommige architecten toch denken bij het ontwerpen van gebouwen is mij een raadsel...

Het plan was om vandaag het centrum van Limassol te gaan bekijken, dus daar reden we met de auto naar toe, maar om 10.00 uur was er al nergens meer een parkeerplaats te vinden…

We reden langs de voetgangerszone, maar overal waar we keken zag het er nou niet echt uitnodigend uit om daar eens rond te gaan lopen en daarom hebben we het centrum maar gelaten voor wat het was en gingen we caches zoeken.

Voor de eerste cache kwamen we terecht op een soort scheepswerf achtige toestand ala in de James Bond film Licence to kill.

Er liepen grote, gemeen uitziende honden rond en het was er helemaal niet gezellig, dus zijn we omgedraaid en terug gereden.

Bij de Lidl op de hoek hebben we brood en camembert gekocht en bij de aardbeienverkoper op de parkeerplaats een doosje aardbeien.

Toen zijn we het binnenland in gereden naar het Germasogeia reservoir gereden, waar aan beide kanten een cache gezocht hebben en prachtig uitzicht hadden op het stuwmeer.

Het uitzicht op het meer vanaf de eerste  cache. Het water staat al heel laag en het is nog niet eens zomer.

We deden een poging om bij een andere cache te komen, maar de weg er naar toe was te slecht voor de auto, dus zijn we terug gereden en hebben we boven het droge stuk van het stuwmeer een picknick gehouden

Op de berg ernaast, lagen bij het dorpje Armenochori ook nog een aantal caches, maar om daar te komen moesten we eerst weer naar beneden rijden, een klein stukje over de snelweg en tom vervolgens op de andere berg weer omhoog te rijden.

We waren nog maar net bij de eerste cache  van een serie van 9 aangekomen of het begon te donderen, precies net als gisteren: eerst een donkere lucht, dan donder en regen.

Alleen nu zagen we het ook flitsen in de verte, dus toen zijn we maar in de auto gaan zitten om een tweede broodje met brie en aardbeien te eten.

En net als gisteren reende het maar heel even en daarna begonnen wij aan de wandeling.

Bij dit waterreservoir aangekomen hield het pad op.
Erboven zagen we wel het pad liggen waar we naar toe moesten, maar om daar te komen viel niet mee

Uiteindelijk zijn we via een steil stuk met allemaal losliggende rotsen omhoog gegaan terwijl we ons vasthielden aan een boom.

Terwijl we daar liepen hoorden we steeds maar schieten en dat vind ik niet bepaald rustig lopen.

Bij de derde cache klopte het koordinaat niet e,en afwijking van een meter of 40, want de titel was palm – olive en de hint was a little climb.

Op het nulpunt was geen palm of olijfboom te zien, maar 40 meter terug wel en waarschijnlijk hadden we daar omhoog moeten klimmen over allemaal rotsen.

We hebben nog wel gezocht, maar inmiddels waren we al een uur bezig en volgens de beschrijving zou je de hele tour in een uur moeten kunnen doen, tja als je weet hoe het pad precies loopt scheelt dat denk ik wel een heel stuk.

Als we in dit tempo nog 6 cache moeten zoeken zou het veel te lang gaan duren en toen kwam er tot overmaat van ramp en alle narigheid ook nog een hond aan die mij veel te dichtbij kwam en toen zijn we terug naar de auto gegaan.

Hond vond het waarschijnlijk wel erg leuk en gezellig die twee mensen want hij  is de hele weg met ons meegelopen.

Achteraf bleek het een lief, speels beest te zijn, maar dat weet je niet van te voren en aangezien ik al eens door een hond gebeten ben, heb ik het helemaal niet op vreemde honden.

 

Weer terug bij de auto zijn we omgedraaid en richting de kust gereden