Toen we vanmorgen bij het hotel vertrokken was de straat naar rechts afgezet voor een oldtimer festival.
We hebben nog even geaarzeld of we zouden gaan kijken, maar het was al 29 graden en op al dat asfalt was het helemaal bloedheet, dus we zijn links afgeslagen en gingen op weg naar Williams.
Ook hier hebben ze van die bruine borden waarop bezienswaardigheden aangegeven staan en vlak nadat we op de snelweg kwamen zagen we zo'n bord dat aangaf dat
we langs de grootste petrified tree kwamen, dus namen we de afslag om die te gaan bekijken.
Hij was inderdaad enorm groot en dik.
Paul is er even voor gaan staan zodat goed te zien is hoe groot deze boom is.
Hierna reden we door naar Winslow waar we twee virtuele caches gingen doen.
De eerste bracht ons bij een oud spoorweghotel dat nu helemaal gerenoveerd is.
De tweede bracht ons bij het Standing on the Corner Park.
Winslow ligt aan de Route 66 en dat embleem was midden op de kruising geschilderd, maar de kleuren waren redelijk vervaagd, dat we het pas zagen toen we aan de overkant stonden.
Het plein is een tribute aan het lied "Take it easy" van The Eagles.
Er staat een standbeeld van Glenn Frey, de zanger en co-oprichter van The Eagles.
Natuurlijk kennen we het nummer "Take it Easy" maar we hadden ons niet gerealiseerd dat de borden Take it easy, die je overal zag, op dat nummer slaan, bezingen.
“Well, I'm a standing on a corner in Winslow, Arizona and such a fine sight to
see”
Toen we daar eenmaal achter waren vielen de kwartjes :-)
En van zo'n iconische plaats moest natuurlijk ook een penny gedraaid worden.
Het dorpje is maar een paar straten groot, we wandelden nog wat rond en kwamen bij een muziektent
bij het spoor
en aangezien dit het spoor is waar om de vijf minuten een trein voorbij komt, kwam er ook net een voorbij toen we daar stonden.
Deze bloemen vond ik mooi.
Onderweg naar het plein waren we langs de kleinste kerk ter wereld gekomen
Nou die was zo klein dat we hem helemaal gemist hadden, dus we zijn er nog even speciaal naar toe gelopen om even te kijken.
Ik vond het net een schuurtje :-)
En daarna gingen we weer verder en terug naar de Highway.
Toen zagen we een bord met de Grootste Dreamcatcher en die wilden we dan ook wel even zien.
Helaas was dit vergane glorie, de dreamcatcher was helemaal stuk
en de gebouwen die erbij stonden waren verlaten en vervallen, jammer want ik denk dat het best mooi geweest is.
1 opmerking:
Goed dat Paul voor die boom is gaan staan, dan kan je pas echt zien hoe groot de boom is!
Jammer van die dromenvanger! (Ik moet nu meteen aan het boek van Stephen King denken)
Een reactie posten