Binnenland

Toen we vandaag naar de bergen in het binnenland keken, konden we
ze zien. De plannen voor vandaag werden dus gewijzigd en wij reden
de bergen in. De eerste stop was bij Lagoa das Empadadas, lastig
te vinden, want de toegangsweg zit verstopt achter een poort, die
wel open staat, maar die eruit ziet alsof het een priveweg naar
een huis is.
We kwamen bij twee kratermeren, waar je omheen kon rijden.

Waar het kon hebben we de auto geparkeerd en ook een
stukje gelopen en rondgekeken.
Aan het 'gezang' te horen moesten er enorm veel kikkers
zitten, maar die waren heel moeilijk te zien, want ze hadden
zowat dezelfde kleur als de stenen.
Dit was een grappig, maar ook een beetje zielig kikkertje, niet
al te snugger volgens mij.
Hij zat een poosje gezellig op de steen te kwaken wilde toen
weer het water in. Hij sprong op, alleen kwam hij tegen een bosje
'grassprieten' aan en viel hij boem op zijn rug weer op de steen.
Na even wat versuft gezeten te hebben, deed hij een nieuwe poging,
die wel lukte.

Tijdens het rijden zagen we heuvels.
Gewoon heuvels, dachten wij.

Maar toen we eens op een heuvel gingen kijken zagen
we dat het een kratermeertje was.

We zagen oude aquaducten.

en koeien.
Ze zeggen wel dat er voor elke inwoner van São Miguel 2 koeien zijn.
De meeste koeien die wij gezien hebben stonden niet op de mooie vlakke
stukjes, maar hoog tegen de heuvels op.

En als je dan, zoals hier, eens heel goed keek, zag je er soms boeren
tussen lopen om de koeien te melken.
Die klommen dan omhoog, met een krukje, emmer en melkbus
en zaten daar tegen zo'n steile heuvel hun koeien te melken.

De volle melkbussen worden naar een van de centrale
punten gebracht, vaak achter in een truck of ook regelmatig per paard.