The Glass Bottom Boat

Toen we gisteren langs de haven van PD liepen werden
we aangesproken door iemand die kaartjes verkocht
voor tochten met een glass bottom boat. We hadden wel
eens foto's van zo'n bootje gezien en het leek ons erg leuk en daarom
lieten we ons op de lijst voor vanmorgen zetten.
Ze varen pas uit als er 6 mensen of meer meegaan en
vanmorgen waren er meer mensen, dus wij naar de boot.
Omdat Paul (ondanks tabletten) vrij snel
zeeziek is was ik in het midden gaan zitten.

We zaten net (nog in de haven) en daar
kwamen de eerste vissen al onder de boot door
gezwommen.

Er kwam ook een kwal voorbij, met tentakels van
zeker 5 meter...
De gids vertelde dat ze giftig waren, niet genoeg
om je te verlammen, maar wel om je erg ziek te maken...
oeps, misschien toch maar niet meer zomaar het water
ingaan...

We vertrokken met flinke snelheid uit de haven, richting
het fort waar we gisteren langs gewandeld waren.
Daar zagen we allerlei verschillende vissen, een scheepswrak
en witte rotsen. Die rotsen waren zo wit omdat ze helemaal
schoongegeten waren door zeeëgels (misschien volgende
keer toch beter onze speciale waterschoenen meenemen...:-) )

De rots die we gisteren vanaf de kant zagen
bleek een aantal grotten te hebben.

Er liepen veel krabben over de rotsen, rode
en zwarte.

Nog een grot.

Ondanks de pilletjes was Paul na een minuut of 10
alweer hartstikke zeeziek, echt zo jammer.
Hij ging achterop de boot zitten, voor het geval dat...
En wat nog nooit gebeurt is, ik werd ook zeeziek.
Dat had ik eerst niet zo in de gaten, want ik ben nog nooit
zeeziek geweest, terwijl ik toch al heel vaak op boten geweest ben
en ook met heel ruw weer.
Mijn hoofd begon raar te doen, mijn maag begon te draaien en
ik had dringend behoefte aan frisse lucht, dus ben ik hoger, in de
wind gaan zitten, waar het beter ging.
En tot mijn verbazing werden er achter elkaar nog zeker
6 mensen zeeziek. De gids zei dat het kwam, omdat we steeds
voorovergebogen door het glas hadden zitten turen en dat
het heel regelmatig voorkwam dat mensen daar zeeziek van
werden...
Enfin, de tocht was heel mooi en wat we door de glazen bodem
gezien hebben ook, maar we waren toch heel blij toen
de haven van PD weer in zicht kwam en nog veel blijer
toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden. :-)