We kwamen het paleis binnen via de troonzaal, een hele mooie entree.
Dit blijken beelden van Atlas te zijn
In de muziekzaal vond ik de muziekstandaard met de kaarsen er aan vast zo mooi. Ik had ook wel even willen proberen of ik geluid uit de harp zou kunnen krijgen, maar er stond een groot bord bij dat je er niet aan mocht komen en aangezien ik de rest van het paleis nog wilde zien, ben ik er maar afgebleven :-)
Ook hier was een kapel
met daarin een kerkorgel, dat nu helemaal uit elkaar was gehaald en gerestaureerd werd.
Ik heb een zwak voor wiegen.
Ineens kwam er ergens een lakei aangelopen.
Hier kwamen vroeger de koetsen aangereden, daarom staat er aan het eind ook eentje tentoongesteld.
Het paleis is nog volledig ingericht en sommige dingen, zoals dit inktstel had ik wel mee willen nemen.
Een binnentuin
Er waren 3 groepen die waarschijnlijk op schoolreis waren, die zaten op de grond in de Sala dos Embaixadores te kijken naar hoe een bepaalde dans gedaan moest worden.
We konden het natuurlijk niet verstaan, maar deze twee mensen deden het voor en dat was natuurlijk wel te begrijpen :-)
Later zagen we ze ergens in het paleis staan te praten en als de bordjes met touwen er niet gestaan hadden, had je jezelf zo een paar eeuwen terug kunnen wanen.
In deze slaapkamer, Sala de D. Quixote, is Pedro IV in 1798 geboren en in 1834 gestorven, hij is dus niet echt heel oud geworden.
De schilderingen in de kamer vertellen het verhaal van Don Quichot, vandaar de naam.
Deze twee beeldjes vond ik wel grappig, zo elk aan een kant van het windglas.
De plafonds waren ook allemaal erg mooi.
Dit paleis hoort bij de zes van Sintra, waarvan we er nu dus 3 gezien hebben.
Ook deze was weer ontzettend goed onderhouden en prachtig om te zien.
Het was het tochtje naar Queluz zeker waard.
1 opmerking:
Wat een prachtig paleis!
Een reactie posten