Lissabon dag 9 Estrêla

Het was weer disco vannacht…

Ik had de wekker om 9.00 uur gezet zodat we vroeg actie konden ondernemen.

Na het ontbijt heeft Paul het kantoor gebeld en gezegd dat een gedeeld appartement op vier hoog 4 geen optie was en dat we voor nummer 2 betwijfelen of het geluid daar weg zal zijn.

T. zei dat er op 2 ook wel last van zou zijn en dat ze wel begreep dat we niet naar 4 wilden, dus zeiden wij dat we weg gingen en ons geld terug wilden hebben.

Hiervoor moesten we ene P. op het kantoor bellen en toen we dat deden zei ze dat ze even ging kijken hoeveel we terug zouden krijgen en dat ze ons zo terug zou bellen, wij  gingen alvast de koffers en de rest inpakken (ik ben blij dat we niet naar de Algarve zijn gegaan en dan steeds moeten verkassen whahaha)

P. belde terug; ze had een ander appartement voor ons op Calçada do Combro, wat hoger in de wijk ligt, vlakbij de Bica.

T. zou komen om er met ons naar toe te gaan, zodat we het konden bekijken, maar ze zou alvast linken opsturen van de twee appartementen waaruit we konden kiezen en als het dan schoongemaakt was zouden we er na 16.00 uur in kunnen.

Op de foto’s zag het er prachtig en heel groot uit, dus belden we terug dat appartement Combro B goed was voor ons en dat we het niet van te voren hoefden te bezichtigen.

We spraken af om 18.00 bij Alecrim en toen dat allemaal geregeld was vertrokken we naar de metro op Cais de Sodré.

We liepen eerst even naar het water.

Het plein is bijna helemaal gerenoveerd en ziet er prachtig uit, er waren bankjes geplaatst die nog in plastik zaten, maar het was zulk lekker weer dat ze gelijk al in gebruik genomen waren.

Dit beeld staat tussen het station en de ferry terminal, ik moet eens opzoeken of handen ook een of ander symbool hier zijn, want we zijn ze een aantal keren tegen gekomen.

We gingen weer naar Rato om daarvandaan verder te cachen in de wijk Estrêla

Op halte Pombal moesten we overstappen, tussen de twee sporen in stond een (houten?) sculpture van de markies.

We gingen weer cachen en op die manier weer een ander stuk van Lissabon ontdekken.

Regelmatig kwamen we langs pleintjes. Het is nu winter, dus de mensen zitten binnen (of in de pastelarias :-)  , maar anders is zo'n pleintje een ontmoetingsplaats van buurtbewoners.

We kwamen weer bij Jardim da Estrêla en liepen er nog een keer doorheen

en op een terrasje hebben we heerlijk in de zon een kop koffie zitten drinken, het leek wel vakantie :-)

We kwamen langs het huis van Amália Rodrigues, de koningin van de fado.
Ze is in 1999 overleden en haar huis is nu een museum.
Paul had nog nooit van haar gehoord, maar (vraag me niet hoe) ik kende haar al lang voordat we ooit in Portugal waren geweest. Cachen kan dus ook heel leerzaam zijn :-)

Op de stoep was haar naam in kleine zwarte stenen gemaakt.

Af en toe zagen we ook stukjes van het aquaduct.

Een wat grijs aandoend stuk werd opgevrolijkt door deze enorme en kleurrijke muurschildering.