Lockdown dag 308

 Het was redelijk weer, dus namen Paul en ik onze lunch mee en reden we richting Aarschot om daar in het Kloesebos een serie van 14 caches te gaan wandelen.

We hadden een probleem om de ingang te vinden, want het bord stond omgekeerd naar de richting waar wij vandaan kwamen en we hadden het smalle pad tussen hekken niet gezien.

Maar uiteindelijk zijn we toch op de goede plek gekomen en begonnen we onze wandeling.

We kwamen langs een heel stuk waar heide wordt gekweekt, dat zal een mooi gezicht zijn als het in bloei staat.

Op de kruising tussen de heidevelden zagen we dit houten kunstwerk staan.

En dit insectenhotel midden in een veld is het grootste dat we tot nu toe hebben gezien.

Op bepaalde momenten was het niet helemaal duidelijk hoe we van A naar B moesten komen.

Na de derde cache liepen we rechts af i.p.v links en kwamen we op een pad langs de rand van het bos, waar we een mooi uitzicht hadden.

We vonden geen pad naar links en daarom zijn we terug gelopen. 

Dat bleek wel de goede route te zijn, maar was wel een heel stuk omlopen.

Op sommige stukken was het pad een modderpoel, maar hier konden we gelukkig een stuk hoger lopen, zonder te hoeven glibberen en glijden.

Hier kwamen we ineens bij een soort vallei, het leek haast wel buitenland.

Middenin de vallei hadden we geen internetverbinding meer wat het zoeken naar de caches lastiger maakte.

Het lukte ons gelukkig toch om ze allemaal te vinden.

Ze waren stuk voor stuk allemaal heel apart, maar deze vond ik wel de schattigste.

Aan de rand van het bos moesten we om van X naar Y te komen langs de achterkant van een aantal huizen lopen, bij het huis op de hoek stond deze buste in de tuin.

Hier liepen we ook op een stukje naast het officiële pad, omdat het hier nog enigszins begaanbaar was.

Twee keer zagen we een enorm groot terrein met ook een enorm groot huis erop. In Nederland zouden ze een hele woonwijk bouwen op zo'n stuk.

Hier kreeg ik een beetje een swamp gevoel, alleen de zwijntjes ontbraken nog :-)

Het was een fijne wandeling met mooie caches en we hebben er erg van genoten.

Thuis hebben we iets makkelijks gegeten, daarna ben ik gaan douchen en ging ik lekker in mijn badjas op de bank hangen om samen met Paul Paddington te kijken.

Toen de eerste film afgelopen was kwam Julian zeggen dat we eens naar buiten moesten kijken.

We hebben overal rolluiken, behalve in de eetkamer, dus toen we daar uit het raam keken zagen we dit

Nu ben ik helemaal gek op sneeuw en dus ben ik me heel snel weer gaan aankleden en naar buiten gegaan.

Het was net 22.00 uur geweest, hadden we in Wallonië gewoond hadden we binnen moeten blijven, maar in Vlaanderen gaat de avondklok pas om middernacht in, dus konden we nog heerlijk naar buiten om van de sneeuw te genieten.

Zelf Julian kwam 2 stappen van het erf af :-)

Drie huizen verder begint de ledverlichting en daar zag de wereld er helemaal prachtig wit uit.

Er was geen mens op straat; fantastisch deze hele stille, witte wereld helemaal voor onszelf.

Echt zo leuk deze onverwachte verrassing, ik heb er zo van genoten.

Weer thuis hebben we iets warms gedronken en Paddington 2 gekeken; wat een fijne dag was dit.