Lockdown dag 367

 Paul moet voor eind april nog heel wat vrije dagen opnemen en omdat het van de week mooi weer zou worden heeft hij vandaag en morgen vrij genomen.

We stonden (voor mijn doen) vroeg op en na het ontbijt vertrokken we naar Ferooz, net onder Gembloux in Wallonië om daar een serie caches te gaan zoeken.

We parkeerden net buiten het dorpje en daar begonnen we aan de wandeling.

In de verte zagen we twee alpaca's in het veld staan, dat zie je toch niet vaak.

We liepen de straat een stukje verder af om na een paar honderd meter het bos in te gaan.

Vlak daarvoor hadden we een heel mooi uitzicht op de omgeving.

Dwars door het bos stroomde een beek, maar hier was er een mooie brug overheen gemaakt.

Onze route ging een stuk door het bos en daarna gingen we de velden weer in.

Toen we net uit het bos kwamen zagen we in de verte dit gigantische huis. Die mensen hebben echt een fantastisch uitzicht naar alle kanten.

Wij liepen in de richting van een zeer on Belgische nieuwbouwwijk.

Maar vlak voordat het pad bij die nieuwbouwwijk eindigde kwamen we bij dit kleine kapelletje en daar hebben we een poos op het bankje gezeten en onze lunch gegeten.

We hoefden de wijk niet in, maar liepen over de straat die er langs gaat en daar zagen we een boekentil, niet echt een mooie, maar het is er toch een.

Bijna aan het eind van de wijk ging de route weer terug de velden in.

Onderweg kwamen we twee ganzen tegen die vrolijk rondliepen in een veld.

Het pad liep naar beneden en in de verte stond een hele rij bomen met allemaal mistletoe erin.

Toen we ergens een cache aan het zoeken waren ontdekte ik dit polletje blauwe druifjes.

Hier waren we weer terug bij de beek, hier was niet zo'n mooie brug, maar we konden toch met droge voeten aan de overkant komen over de houten planken die er lagen.

Nadat we de beek overgestoken waren ging het pad tussen twee stukken prive bezit door.

Het was een holle weg en het was er gigantisch modderig, we probeerden wel aan de kant te lopen, maar dat ging vaak zo schuin dat als je niet uit keek je uit zou glijden zo de modder in.

Ik ben een keer uitgegleden, maar gelukkig waren alleen mijn laarsjes maar onder de modder.

Het was een enorm geploeter en we waren blij toen het pad omhoog ging en het daar weer normaal begaanbaar was.

In dit stuk bos stonden erg veel wilde narcissen.

Hier kwamen we het bos uit en ging het pad verder langs de bosrand en het veld.

En ook hier stonden aan de boskant honderden narcissen; zo vrolijk om te zien.

Er stonden twee bomen met katjes naast elkaar, deze waren nog redelijk dicht

bij de boom ernaast waren ze helemaal pluizig.

Een stuk verderop was er een groot stuk land dat omheind was met allemaal meidoornstruiken en een poort.

We dachten dat er wel een huis zou staan, maar verderop konden we zien dat het alleen maar een stuk land was.

Tijdens deze wandeling konden we vaak ontzettend ver kijken en we hadden de hele wereld weer voor onszelf.

De laatste cache vonden we in het dorpje en daarna zijn we weer naar de auto gewandeld.

Het was weer een heerlijke uitstap.

We hebben weer enorm genoten van de omgeving, die hier erg mooi en heel erg rustig is en dat is in deze tijd waarin het aantal besmettingen weer enorm aan het stijgen is, toch wel heel erg prettig.