Lockdown dag 373

 Het zou mooi weer worden en daarom had Paul weer twee dagen vrij genomen.

De maker van de twee cache series die we vorige week gedaan hebben heeft ook nog een rondje gemaakt in Saint Martin en dat gingen we vandaag wandelen.

We parkeerden de auto bij het golfhotel.

Het begin van de wandeling ging langs een rustige weg door een soort dal tussen de golfbaan en de heuvel aan de andere kant van de weg.

Er stroomde veel water in deze omgeving en dat vind ik toch altijd wel erg mooi.

Er staan ongelofelijk veel treurwilgen in Wallonie, het is vast de nationale boom :-)

Op het pleintje bij de treurwilg was een klein oorlogsmonument, voor 1 slachtoffer tijdens de oorlog.

We moesten een heuvel opklimmen en moesten ergens tussen huizen door een voetweg zien te vinden.

Eerst bleken we over een oprit te lopen, wat niet het goede pad was, maar daar zagen we in de verte wel waar het pad liep, dus liepen we vlug terug.

Toen we over het pad liepen zagen we allemaal bijenkorven staan. Bij alle bomen die in bloei staan gonsde het ook overal van de bijen.

Deze boom met witte bloesem stond op prive terrein, ik vond het een mooi contrast met het verdorde maisveldje ernaast.

Het pad slingerde door een bosachtig stukje verder en achter de golfbaan lang. Hier en daar konden we door een open stukje de golfbaan zien.

Na een aantal slingers kwamen we bij een pad dat helemaal overdekt was door meidoorn.

Als er blaadjes aan zitten zal het net een groene tunnel zijn.

Vervolgens kwamen we in de velden en daar hadden we toch weer een schitterend uitzicht.

Via dit veld liepen we naar een klein weggetje dat onder de snelweg door ging.

En toen kwamen we in het schattige kleine dorpje Onoz.

Bij de kerk deden we nog een church micro en zo vonden we ook het plaatselijke oorlogsmonument.

De uitgerekende coördinaten brachten ons een stukje buiten het dorp op een hoge heuvel.

De rots waaronder de cache moest liggen hebben we niet kunnen vinden, maar we hebben wel genoten van de wandeling en het uitzicht.

Na de gele bosanemonen die we vorige week zagen, kwamen we nu overal witte tegen.

Nadat we in Onoz rondgewandeld hadden gingen we weer verder met de wandeling en moesten we weer onder de snelweg door; deze keer onder een heel hoog viaduct,

Zo'n beetje elk plaatsje in Wallonië lijkt een kasteel te hebben en ook vandaag kwamen we er onderweg een tegen: Chateau Mielmont.

Het is in prive bezit en jammer genoeg niet te bezichtigen.

En toen waren we weer terug bij het golfhotel, dat ook wel een kasteel lijkt.

Na deze  wandeling reden we nog even naar Mazy waar we een earthcache gingen doen bij de oude mijnschacht van zwart marmer van Mazy.

Tegenwoordig gaan ze 300 meter verderop te voet of met tractoren/buldozers de mijn in.

Nadat we hier rondgekeken hadden gingen we naar huis.

De afgelopen week zijn we een paar keer over de rondweg langs Gembloux gereden en dan zagen we steeds een winkel/atelier met steampunkachtige beelden.

Ze zitten net na een bocht, maar vandaag wisten we precies waar ze zitten en is Paul er gestopt we even konden kijken en ik een paar foto's kon maken.

Thuis hebben we lekker makkelijk een pizza in de oven gestopt en daarna hebben we een film gekeken.

Het was een heerlijke dag in een schitterende omgeving.