Lockdown dag 442

 Paul en ik gingen op pad op te cachen.

We hadden een rondje uitgezocht in Bertem en parkeerden de auto op een kleine parkeerplaats die al helemaal vol was op een plaatsje na en gelukkig hadden we maar een plaats nodig :-)

De auto stond recht voor een klein kapelletje en ik zag dat daar ook een cache moest liggen.

Toen Paul zijn rugtas wilde pakken kwam hij erachter dat hij dat ding op de oprit had laten staan... aangezien zijn gsm, portemonee, water en onze lunch erin zat, zat er niets anders op dan terug naar huis te gaan, maar eerst zocht Paul in de struiken naar de cache terwijl ik Julian probeerde te bereiken.

De cache vonden we, Julian kon ik pas bereiken toen we al halverwege de terugweg waren, maar hij ging buiten kijken en vond daar de rugtas, die hij naar binnen haalde.

Terwijl we de cache zochten stonden we tussen onze auto en de kapel in, maar we zagen enorm veel fietsers en wandelaars voorbij komen en dat vonden we niet echt geweldig, dus we keken of we nog ergens anders naar toe zouden gaan, maar met kijken waar en er dan nog naar toe rijden werd het mij te laat, dus we bleven de rest van de middag thuis.

Paul maakte een foto van de bloeiende klaprozen in de voortuin, die zijn een paar jaar geleden aan komen waaien en omdat we ze niet weghalen worden het er elk jaar meer.

Ik had nog wat dingen te doen en ging aan het eten beginnen en Paul ging zwemmen.

En om 20.00 uur was het tijd voor

In London gaat de West End weer open en dat werd gevierd met een live show met nummers uit verschillende musicals.

Normaal hou ik niet zo van dit soort shows, maar het leek me wel een mooie afsluiting van dit jaar musicals online kijken én een mooie manier om nummers te horen uit musicals waar ik wel al over heb gelezen. 

Na deze show heb ik de soundtrack van Dear Even Hansen zitten luisteren, wat een mooie muziek!

En na zo'n avond kan het gewoon niet anders dan dat ik enorme zin heb om naar London te gaan om tig musicals te bekijken. :-)