Ponta do Cintrão

 Recht voor ons hangt een enorme depressie boven de oceaan en dat merken wij aan de hoge golven.

Het zwembad leek een golfslagbad en zat vol met schuim, dus in plaats van te zwemmen gingen we Ponta do Cintrão bekijken.

Dat ligt even voorbij Ribeira Grande en op weg daar naar toe zijn we eerst even bij het strand van Santa Barbara gaan kijken.

De Tuka Tula Bar was na de verbouwing weer geopend, maar het terras aan de zeekant was gesloten.

Naast het terras was nu een tuin gemaakt met beelden van stenen.

Het strand was afgezet en er zat bewaking naast om te voorkomen dat mensen toch erop zouden gaan.

Wij hebben op een van de houten terrasjes zitten kijken naar de enorme golven,wat een watermassa en wat een kracht!

We hebben onze lunch uit de auto gehaald en hier opgegeten terwijl we van het schouwspel genoten.

Vervolgens gingen we door naar Cintrão, om daar te komen moesten we door smalle straatjes in Ribeirhina waar we opeens 3 kalfjes voor de auto zagen rennen.

Ze waren losgebroken en de straat op gegaan, twee mannen rende erachteraan om ze weer terug naar het weiland te krijgen; het was grappig om te zien.

Op het schiereiland gingen we als eerste naar Porto de Santa Iria.

We parkeerden de auto aan de kant van de weg en liepen het pad richting de haven op

Zulke paden hebben iets spannends, je hebt geen idee waar je uit komt.

We liepen tussen de hoge kliffen door en het pad ging steeds steiler naar beneden.

Uiteindelijk stonden we dan bij wat vroeger een haventje is geweest.

Wat een schitterend uitzicht

We keken nog even bij de twee vissers op de punt

Terwijl we daar stonden vingen ze allebei een visje; witte zeebrasem, en die werden in een poel in de rotsen gegooid; zielig :-(

Wij zien zulke vissen heel veel als we snorkelen.

Na die afdaling moesten we uiteraard ook weer omhoog klimmen :-)

Maar het stuk omhoog naar farol do Cintrão,op het eind van het schiereiland, deden we met de auto.

De vuurtoren is gebouwd in 1957 en is 14 meter hoog.

Het uitzicht bij de vuurtoren was mooi, maar niet so mooi als bij Miradouro da Vigia das Baleias, ongeveer 300 meter terug.

Dit gebouwtje dateert uit 1943 en diende als uitkijkpost voor de walvisvangst.

De golven zijn te hoog om walvissen te kunnen spotten, dus moesten we het met deze Europese treksprinkhaan doen, die vlak voor mijn voeten ging zitten.

De paddenstoel die er stond herinnerde me eraan dat het herfst is, iets waar je met 22 graden en zon niet snel aan denkt.

De miradouro heeft verschillende niveaus, vanaf het hoogste konden we over de hoger gelegen weilanden richting Maia kijken.

Richting het binnenland en Lagoa do Fogo.

En langs de noordkust, onze kant op.

De spray boven de rotsen uit is het strand bij Santa Barbara.

Bij de miradouro zijn we 10 jaar geleden geweest en daarna niet meer, bij de haven waren we vandaag voor het eerst en zo is er op dit schitterende eiland altijd wel iets te (her) ontdekken.