We wilden verder omhoog langs de oostkust en normaal kun je dan over de weg langs de haven rijden, maar die was voor een gedeelte afgesloten omdat er werkzaamheden bezig waren.
Het was lastig om nu naar de andere kant van Horta te komen, want ttoen we een keer te vroeg afsloegen mochten we niet naar links en moesten we weer helemaal terug naar waar we vandaan kwamen.
We zijn toen maar een stuk hoger gegaan en doorgereden tot we bijna boven het einde van de weg waren.
Daar zochten we eerst nog even een cache en aten we een broodje.
En terwijl we daarmee bezig waren werden we scherp in de gaten gehouden :-)
Toen we weer naar beneden reden kwamen we inderdaad uit waar we moesten zijn; aan het eind van de weg langs de haven, bij de Ferry Terminal.
We moesten nog tickets kopen voor de ferry naar Pico en aangezien we niet de gok wilden nemen om dat op het laatste moment te doen, zijn we die nu gaan kopen.
Op weg naar de Terminal kwamen we langs de grote letters met Horta.Binnen in de Terminal hingen allemaal borden met bekende personen die ooit Faial bezochten; best een leuke manier om een saaie doorgang op te vrolijken.
Nu we hier toch waren keken we gelijk even waar de huurauto ingeleverd moet worden, dan weten we dat ook maar alvast.
De auto stond nu geparkeerd bij het gerechtsgebouw en toen we daar terrug kwamen maakte ik geljk even een foto van Vrouwe Justitia.
Nu reden we aan de andere kant van de haven de berg op.
Aan de ene kant hadden we een mooi uitzicht op Almoxarife onder ons, waar we wat later naar toe zouden gaan.
Nu keken we eerst op Miradouro da Conceicão.
Dit kruis hadden we al een aantal keren vanuit de stad op de berg zien staan.
Voor het beeld is een plaats waar je kaarsjes kan branden en dat vond ik wel komisch.
Het is hier hoog en het waait bijna altijd, dus die kaarsje zijn zo weer uit, wat ook wel bleek uit de kaarsjes die er al lagen.
Ik had moeite om mijn fototoestel stil te houden, zo hard waaide het bovenop, maar het uitzicht op Horta en Monta da Guia was wel heel mooi.Voordat we de weg naar Almoxarife namen, maakten we nog even een heen en weertje naar Ermida do Pilar, waar we een cache gingen zoeken.
Hier stonden nog wat hortensia´s in bloei, het symbool van Ilha Azul.
Boven het kerkje staat een krot, waar alleen de muren nog van staan.
Er hing een bord van ERA naast, dus was ik nieuwsgierig wat je daar nou voor moet betalen.
Thuis heb ik dat even opgezocht en ik lag bijna naast mijn stoel toen ik de prijs zag: Negen ton!!!
Nou dat zal wel heel snel weg zijn :-)
Wij hebben al eens een krot gekocht, dus konden we nu door naar Almoxarife, waar aan het begin van het strand een enorme strandstoel stond.
Je ziet pas echt hoe groot dat ding is als er iemand in gaat zitten, dus maakte ik een foto met Paul erin.
We reden naar de andere kant van het dorp, wat ook de andere kant van het strand is en hebben daar wat rondgewandeld.Op een pleintje zag ik dit mozaïek met een Mulher a Capote.
Naast het pleintje was een restaurantje dat ook buiten het toeristenseizoen open is en waar we dus een lekkere kop koffie konden drinken.
Tenslotte reden we nog naar Pedro Miguel.
Het kleine beeldje van São Pedro
kijkt de hele dag uit op Pico.
Montanha do Pico was vandaag niet te zien.
Beneden ons op het stukje naar de haven toe zagen we alweer een kunstwerk van Pedro Braia; ook deze mural was weer een samenwerking met Ana Correia.Pedro Miguel is een plaatsje dat naast Ribeirinha ligt en aangezien we daar eergisteren gestopt waren hebben we nu de hele oostkust ook gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten