We moesten een heuvel op en weer af en toen we op Praça Martim Moniz waren, bleek dat het einde van de Wherigo te zijn.
Het was een leuke tocht en we hebben onderweg weer veel gezien.
Op het plein stonden een soort Chinese zuilen omdat hier het Chinese nieuwjaar is gevierd.
Dit commerciële hartjesgedoe hebben we ook al eens gezien in Convent Garden in London.
Op het einde van het plein zagen we deze grote haan, ook vast nog van de Chinese Nieuwjaars vierring.
Wij klommen weer omhoog en liepen over het terrein van Hospital de São José om aan de andere kant weer naar beneden, naar het appartement te gaan.
Jasmine had achter Teatro Tivoli een foodplaza ontdekt en daar zouden we gaan eten, maar daar
bleek het een ongezellige dooie boel te zijn en we zagen ook
niet echt een restaurantje waar we graag zouden willen eten, dus gingen we naar
Burger King, die volgens Jasmine vlakbij was…
Dat vlakbij bleek nog een kwartiertje lopen te zijn, want
hij zat om de hoek van Praça Marquês de Pombal.
De medium friet was erg klein, maar de bonenburger was heel lekker.
Jasmine had een toetje dat er nou niet echt smakelijk uitzag, maar volgens haar wel heel lekker was
ik hield het wel bij een saai ijsje met aardbeiensaus.
Op de terugweg naar het appartement hebben we op Avenida da
Liberdade nog twee caches gezocht en omdat Julian zijn lampje bij zich had ook
makkelijk kunnen vinden.
Terug in het appartement hebben we weer wat rondgerommeld en vooral gezeten, want van zoveel lopen voel je je voeten wel.
3 opmerkingen:
Kan me voorstellen dat je voeten wel even rust wilden na zo'n lange dag :-)
Mooie maar vermoeiende dagen lijkt mij :-)
Ik vind een dag thuisblijven en nietsdoen vermoeiender dan op pad gaan :-)
En we gaan regelmatig ergens op een terrasje wat driken, dus dan kunnen de voeten ook weer even uitrusten :-)
Een reactie posten