Bij het hotel komen viel nog niet mee, want Eva stuurde ons een weggetje op
dat in het niets leek te verdwijnen, er stond een betonwagen omdat het
een soort industrieterrein was dachten we dat het niet goed kon zijn en gingen
we terug.
We reden terug en bij een garage ging Paul even de weg vragen, maar daar zeiden ze dat
we gewoon terug moesten rijden en dan zouden we het vanzelf zien, maar toen we
bij het vliegveld waren en nog steeds niets gezien hadden, heeft Paul maar even
naar het hotel gebeld.
Bleek dat we toch het weggetje in moesten dat Eva aangaf…
Het is zo’n weggetje waar je geen andere auto moet
tegenkomen, het ging steeds hoger en steeds meer the middle of nowhere in.
We kwamen de spoorlijn over en aan de andere kant lag dan eindelijk het hotel!
Er was een verbouwde boerderij met een heel groot terrein eromheen, waar ook nog kamers waren.
We liepen via het overdekte terras naar binnen toe
We kregen een kamer in het hoofdgebouw.
Toen we binnen kwamen zagen we een enorm groot bed
Aan de andere kant was een buro en een hele grote kast, waarvan de sluitingen wel heel apart waren.
Er was een deur waardoor we bij een soort prive terrasje kwamen
daar stonden twee stoelen, een tafeltje en een parasol en we hadden zicht op de fontein die op het hogere terras was.
Toen we de deur in de slaapkamer open deden dachten we in de badkamer te komen, maar tot onze grote verbazing stonden we in een soort zitkamer.
Daarnaast was pas de badkamer.
En buiten naast ons op het terras kregen we gezelschap van twee kattepoezen, dat vond ik natuurlijk hartstikke leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten