Lockdown dag 316

 Ondanks dat het weer niet echt geweldig was besloten we om toch een poos naar buiten te gaan, na al dat binnen zitten van de afgelopen week.

Ons plan was om een labcache te gaan wandelen bij de Abdij van Villers-la-Ville, maar dat liep even anders.

Twee kilometer voor de abdij zagen we al allemaal auto's langs de kant van de weg geparkeerd staan en dat ging aan de andere kant nog eens twee kilometer door, maar dan dubbel...

En ook op het parkeerterrein waar we langskwamen kriejoelde het van de mensen...hoezo corona?

We hadden geen idee wat er hier aan de hand was, maar voor ons ging deze labcache het niet worden, Paul keerde de auto en ik keek of er ergens in de buurt geen labcache of caches lagen die we konden gaan doen.

En zo kwamen we  een paar kilometer verderop in Court-St.-Etienne, waar een klein rondje caches ligt.

De auto parkeerden bij de begraafplaats, waar we een mooi uitzicht hadden.

We zijn even het kerkhof opgelopen om bij het oorlogsmonument te kijken.

Het was hier aangenaam rustig, heel af en toe zagen we andere wandelaars, maar de meeste tijd hadden we het idee dat we alleen op de wereld waren.

Op verschillende blogs had ik gelezen dat er al lammetjes gezien waren in januari en hier zagen we er zelf ook een paar; zo schattig.

Deze wandeling ging over een aantal sentiers, de Waalse voetwegen, en het viel lang niet altijd mee om die te vinden :-)

Hier en daar was het enorm modderig, maar het was wel heel mooi.

Het kapelletje lag net wat hoger dan de rest van de omgeving

en als je ervoor staat heb je een mooi uitzicht.

Ook zagen we de eerste sneeuwklokjes van dit jaar!

Ondanks het grauwe, regenachtige weer, vonden we de wandeling heel mooi

als het zonnig is zal het hier helemaal prachtig zijn.

Op weg naar de auto kwamen we langs een huis waar we deze kattepoezen op de gevel zagen.

Het was 17.00 uur toen we weer bij de auto waren.

Ik stuurde Julian een appje of hij alvast aardappelen en wortelen kon schillen voor de hutspot, dus toen ik thuis kwam hoefde ik alleen nog maar even snel uien te snijden.

Julian wilde al een hele tijd een rozijnenbrood maken, maar de rozijnen moeten er ingedaan worden als het piepsignaal gaat.

We hadden geen idee na hoeveel tijd dat zou zijn, dus hadden we de broodbakmachine in de keuken gezet, zodat Julian tv kon kijken en gelijk het signaal in de gaten kon houden.

Vlak voor we weggingen konden de rozijnen erbij en toen we aan het wandelen waren kregen we een appje met een foto van het gelukte rozijnenbrood.

Het rook heerlijk toen we thuiskwamen en omdat we niet wilden wachten tot morgen hebben we een plakje bij de thee gegeten: heerlijk!

Die broodbakmachine vind ik toch helemaal het einde!