Vanuit Praía Formosa reden we via een secundaire weg omhoog.
Halverwege zijn we ergens gestopt en een stukje een trail opgewandeld, uiteraard om een cache te zoeken, maar ook om te genieten van het uitzicht vanaf deze kant.
In Praía Formosa liep de straat langs het strand dood tegen een hek met een hokje voor bewaking ernaast.
We hadden ons afgevraagd wat er verderop zou zijn en dat konden we vanaf hier zien: het is de camping van het eiland.
Bij Malbusca sloegen we af om naar Calçada do Gigante te gaan; het is geen druk eiland, maar hier waren we weer helemaal alleen op de wereld.
Toen we met de auto niet verder konden hebben we die geparkeerd en zijn we lopend verder gegaan.
Bij Malbusca sloegen we af om naar Calçada do Gigante te gaan; het is geen druk eiland, maar hier waren we weer helemaal alleen op de wereld.
Toen we met de auto niet verder konden hebben we die geparkeerd en zijn we lopend verder gegaan.
Santa Maria wordt het gele eiland genoemd vanwege de brem die daar in overvloed aanwezig is.
Die bloeide nu niet, maar hier langs het pad stond wat gaspeldoorn met hier en daar wat gele bloemen; ik kan me voorstellen dat het schitterend moet zijn als alles in bloei staat.
Het brede pad kwam uit bij de kust en ging over op een smal pad langs een diepe afgrond, maar er was een leuning, dus ik wandelde rustig verder.
Het brede pad kwam uit bij de kust en ging over op een smal pad langs een diepe afgrond, maar er was een leuning, dus ik wandelde rustig verder.
Toen ik eens achterom keek zag ik dat Paul bij het begin was blijven staan, die vond het veel te diep naast ons en ging niet verder...
Wij lopen echt niet synchroom met dit soort dingen :-) We zijn dus terug gegaan en hebben de Calçada do Gigante dus helaas niet gezien.
Maar de wandeling heen en weer over het rode pad in het groene landschap was ook heel mooi.
Deze Europese treksprinkhaan stak prachtig af tegen de rode aarde.
Weer bij de auto vervolgden we de weg en kwamen we langs een piepklein dorpje, waar uiteraard wel een kerkje was: Ermida de Nossa Senhora da Boa Morte (Onze lieve vrouwe van de goede dood).
Maar de wandeling heen en weer over het rode pad in het groene landschap was ook heel mooi.
Deze Europese treksprinkhaan stak prachtig af tegen de rode aarde.
Weer bij de auto vervolgden we de weg en kwamen we langs een piepklein dorpje, waar uiteraard wel een kerkje was: Ermida de Nossa Senhora da Boa Morte (Onze lieve vrouwe van de goede dood).
Het kerkje lag hoger dan de rest en we hadden er een mooi uitzicht.
In het tuintje bij het kerkje stonden Kaapse bugellelies, die staan overal op het eiland in bloei, maar hier kon ik er eindelijk een foto van maken.
We hebben op het eiland ook al heel wat schapen gezien, deze bleef mooi staan voor de foto :-)
In het tuintje bij het kerkje stonden Kaapse bugellelies, die staan overal op het eiland in bloei, maar hier kon ik er eindelijk een foto van maken.
We hebben op het eiland ook al heel wat schapen gezien, deze bleef mooi staan voor de foto :-)
1 opmerking:
Hihi, zo'n schaap is ook overal hetzelfde hè, met diezelfde schaapachtige blik.
Een reactie posten