Vandaag gingen we verder waar we eigenlijk gisteren nog naar toe hadden willen gaan; boven Maia.
Een cache bracht ons ergens in the middle of nowhere waar we door een weiland in de wolken liepen over een stuk van een trail.
We kwamen hier 3 Engelse meisjes tegen die in 5 dagen rond het eiland wandelen; wat een moed.
Boven Baía do Cura gingen we een cache zoeken, maar in plaats van dat we over een zandpad moesten lopen, kwamen we op betonpad, wat wel fijn lopen was.
Boven Baía do Cura gingen we een cache zoeken, maar in plaats van dat we over een zandpad moesten lopen, kwamen we op betonpad, wat wel fijn lopen was.
Het pad ging langzaam steeds verder naar beneden
en wij liepen maar net onder de wolken.
Op de punt waar de cache lag hadden we een schitterend uitzicht op de baai die precies in de zon lag.
Als je naar beneden loopt, moet je op de terugweg natuurlijk weer omhoog en dat bleek best nog een klim te zijn.
en wij liepen maar net onder de wolken.
Op de punt waar de cache lag hadden we een schitterend uitzicht op de baai die precies in de zon lag.
Als je naar beneden loopt, moet je op de terugweg natuurlijk weer omhoog en dat bleek best nog een klim te zijn.
Weer terug bij het begin maakte ik nog even een foto van de ander huurauto.
Ik zoek 's avonds altijd de foto's uit, welke caches we gedaan hebben en die log ik dan ook en vervolgens hou ik een dagboek bij van wat we allemaal gedaan hebben, dus druk druk druk :-)
Ik zoek 's avonds altijd de foto's uit, welke caches we gedaan hebben en die log ik dan ook en vervolgens hou ik een dagboek bij van wat we allemaal gedaan hebben, dus druk druk druk :-)
Paul kijkt dan altijd wat we de volgende dat zullen doen en ook kijkt hij naar de caches die op dat stuk liggen.
Hij had gezien dat de cache die we nu wilden gaan doen aan een smal zandpad lag en dat we waarschijnlijk verder zouden moeten wandelen dan de vorige cache, maar bij de ingang van 'de straat' zag ik huizen en daar kunnen ook auto's komen, dus reden we verder.
Zeshonderd meter verderop was er een soort parkeer/keerpunt waar we de auto neergezet hebben en vanaf daar was het nog maar 250 meter wandelen, dat scheelde dus meer dan een kilometer!
Onderweg zagen we deze geitjes
en koeien. De koeien op São Miguel zijn bijna allemaal zwart-wit, maar hier op dit eiland zijn die zeldzaam; we hebben er in totaal maar 3 gezien, de rest is wit, roodbruin of donkerbruin.
We vonden de cache, liepen nog even verder om naar het uitzicht te kijken,
ik maakte een foto van deze bij op een distel en vervolgens wandelden we weer terug naar de auto.
Onze volgende stop was bij Forno da Azenha; een voormalige traditionele kalksteenoven.
Van bovenaf hadden we een mooi uitzicht op de omgeving
en koeien. De koeien op São Miguel zijn bijna allemaal zwart-wit, maar hier op dit eiland zijn die zeldzaam; we hebben er in totaal maar 3 gezien, de rest is wit, roodbruin of donkerbruin.
We vonden de cache, liepen nog even verder om naar het uitzicht te kijken,
ik maakte een foto van deze bij op een distel en vervolgens wandelden we weer terug naar de auto.
Onze volgende stop was bij Forno da Azenha; een voormalige traditionele kalksteenoven.
Van bovenaf hadden we een mooi uitzicht op de omgeving
en konden we in de oven kijken, die nu begroeid is met allerlei planten.
Vlak naast de Forno stond een bordje Fonte Clara 80 meter; nu we hier toch waren wilden we die fontein dan ook wel even bekijken.
Dat werd dus 80 meter trappetjes omlaag.
Omhoog klimmen ging makkelijker en vlugger dan naar beneden en toen gingen we weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten