Behalve caches doen we ook graag Adventure Labcaches. Daar moet je naar een locatie toegaan en dan binnen de 100 tot 20 meter (in te stellen door de maker) vanaf het doel te staan, waarna een vraag geopend wordt die je dan moet beantwoorden.
Nu ligt er op de Azoren een idiote labcache, waarbij je op 3 eilanden vragen moet beantwoorden om hem te kunnen voltooien.
Die op São Miguel hadden we inmiddels gedaan en aangezien dit de kans was om de 2 vragen op Santa Maria te doen reden we vanmorgen naar het eerste Waypoint bij ESA Galileo Sensor Station.
Daar aangekomen stond ik voor de poort en zag ik dat ik nog zeker 35 meter dichterbij zou moeten komen...
Nu stond het hek van de weide naast het hek open, dus zijn we die 35 meter verder gelopen en toen opende de vraag.
Die was wat het laatste woord op het bord links naast de ingang was, maar er was helemaal geen bord...
De bewaker kende geocaching en zei dat de cache buiten het terrein lag en wij bleven volhouden dat we een bord op het terrein moesten hebben.
Bewaker nam ons mee en wees tot onze stomme verbazing een echte cache aan (Later bleek dat die cache op disabled stond, vandaar dat we hem op onze telefoon niet zagen en er ook niets van snapte)
Wij hebben onze naam in het logboekje geschreven, maar hadden geen idee welke cache dit moest zijn, ik dacht een puzzelcache misschien.
De bewaker had nog nooit van Labcaches gehoord en toen we het hem uitlegde vertelde hij dat de veiligheidsmaatregelen aangescherpt waren en dat niemand meer verder mocht dan de eerste poort en vroeg of we de maker van de labcache konden vragen om het aan te passen.
Wij hadden dus geen antwoord op de vraag, maar hij was wel open, dus ik besloot om in het hotel online te gaan zoeken of ik het antwoord kon vinden.
Na dit verwarrende gebeuren zijn we verder gereden naar de badplaats Anjos, aan de noordwest kant van het eiland.
Even boven het plaatsje zijn we gestopt om foto's te maken
Bovenop de heuvel konden we het ESA station, waar we net vandaan kwamen, nog zien
Aan het begin van het dorpje staat een een groot beeld van Christopher Columbus.
Na de ontdekking van de Nieuwe Wereld kwam hij op de terugweg hier aan land.
De badplaats was uitgestorven, dus ruimte genoeg om de auto te parkeren en lopend rond te kijken.
Het bord voor het gesloten restaurant kon ik lezen; er staat:
"Dood niets anders dan tijd
Laat niets anders achter dan voerafdrukken
Neemniets anders dan foto's
Neem niets anders dan verlangen."
Dat vond ik erg leuk, want op de laatste zin na staat die quote al jaren op mijn geocaching blog.
Bij het zwembad waren twee mannen aan het werk, vast om alles klaar te maken voor het seizoen.
Paul ontdekte deze schildering op een van de muren van het zwembad; ook op dit eiland is dus het project "O mar comença aqui" !
Later kwamen we er nog twee tegen
niet zo mooi als de eerste, maar toch leuk.
We wandelden naar de haven, aan het eind van de badplaats.
Daar deden we nog een poging om een stuk over het kustpad te wandelen, maar de vele losse steentjes en de afgrond naast ons, maakte dat we omgedraaid zijn en terug gegaan.
Bijna helemaal aan het eind van de weg stond dit krot.
Nieuwsgierig als ik ben, ben ik toen we terug in het hotel kwamen eens gaan kijken of ik kon vinden wat het zou moeten kosten; nou ik lag bijna naast mijn stoel: 245.000 €...voor een krot, in Anjos; een uitgestorven badplaats helemaal aan het eind van het eiland, met weinig tot geen faciliteiten; niet te filmen.
We wandelden naar de andere kant van de baai en het dorp, waar we ook nog een restaurant gezien hadden, maar ook dat bleek dicht te zijn.
Maar er stonden wat stoelen op het terras en wij zijn zo vrij geweest om daar te gaan zitten en onze lunch op te eten
terwijl we genoten van het uitzicht op de oceaan en de omgeving.
Daarna zochten we nog een cache bij de 'vuurtoren'.
En wandelden we terug langs het pad waar in allemaal ommuurde stukjes grond druivenstokken stonden.
We keken nog even bij Ermida de Nossa Senhora dos Anjos, daarnaast staan de overblijfselen van de eerste tempel op het eiland.
Christopher Columbus zou hier een mis bijgewoond hebben toen hij terug kwam uit Amerika.
Tenslotte hebben we ons nog drie slagen in het rond gezocht naar een pad om bij het kruis te komen dat bovenop de heuvel staat, maar daar zijn we niet in geslaagd en toen zijn we weer verder gegaan.
Anjos was een schattig badplaatsje, maar wel een spookdorp.
De huizen zijn zo goed als allemaal vakantiewoningen van mensen op het vaste land of de andere eilanden van de archipel en die staan dus zo goed als het hele jaar leeg en buiten het seizoen is er helemaal niets open, je kunt nog geen kop koffie ergens krijgen.
Er wonen een paar mensen, die al die huizen onderhouden; echt een spookdorp.
Maar we konden in alle rust alles bekijken, caches zoeken zonder op te vallen en op de eerste rij op het lege terras zitten, dus voor ons was het een geslaagd bezoek.
2 opmerkingen:
Onvoorstelbaar, zoveel geld voor zo'n bouwval. Voor dat geld kan je hier een prachtig huis krijgen.
De prijzen op São Miguel zijn al een jaar of wat helemaal door het dak, dat komt omdat Amerikanen die daarmee een Golden Visa krijgen.
Maar een krot, in een uithoek op een eiland waar lang zoveel voorzieningen niet zijn als hier was voor ons ook nieuw; echt helemaal belachelijk.
Een reactie posten