Het had weinig tot geen zin om in het hogere deel van het eiland te blijven, dus reden we naar beneden en toen we onder de wolken uitkwamen was het prachtig weer.
Bij de airport houdt de hoofdweg op, maar kun je nog een stuk doorrijden over een onverharde weg en dat hebben we gedaan.
We kwamen bij de verlaten gebouwen van Polígono de Acústica Submarina dos Açores; een voormalig wetenschappelijk oceanografisch onderzoeksproject in het kader van de Nato.
We zijn eromheen gelopen en aan de achterkant hadden we een schitterend uitzicht
Op een van de muren zagen we deze verweerde mural.
Met de auto reden we een stukje terug om daar een wandeling te maken en toen konden we het verlaten complex goed zien liggen.
We gingen drie caches zoeken en die brachten ons naar dit stuk trail, dat langs een afgesloten terrein gaat.
Op een van de muren zagen we deze verweerde mural.
Met de auto reden we een stukje terug om daar een wandeling te maken en toen konden we het verlaten complex goed zien liggen.
We gingen drie caches zoeken en die brachten ons naar dit stuk trail, dat langs een afgesloten terrein gaat.
Wat dit nou precies was weten we niet, er stond ook een vervallen gebouw maar in de verte zagen we een nieuw gebouw en er staan allemaal antenne's.
We wandelden langs een paar kloven
en na een poos zijn we weer terug gewandeld.
We deden wat boodschappen bij de Continente en namen de andere weg naar het hotel en toen kon ik deze foto maken; het is toch een lelijk lang gebouw, zo in het landschap.
In de hele simpele keuken, knutselde ik een al even simpele pasta maaltijd in elkaar.
Voor bij de thee hadden we DE specialiteit van het eiland gekocht: Biscoitos de Orelha, oftewel oortjes.
We wandelden langs een paar kloven
en na een poos zijn we weer terug gewandeld.
We deden wat boodschappen bij de Continente en namen de andere weg naar het hotel en toen kon ik deze foto maken; het is toch een lelijk lang gebouw, zo in het landschap.
In de hele simpele keuken, knutselde ik een al even simpele pasta maaltijd in elkaar.
Voor bij de thee hadden we DE specialiteit van het eiland gekocht: Biscoitos de Orelha, oftewel oortjes.
Het zijn koekjes die de vorm hebben van een oortje.
Ze zijn keihard en zelfs als je ze een tijdje in de thee laat staan blijven ze zo hard.
2 opmerkingen:
Prachtig zeg, die uitzichten. Wij vinden de meest simpele pastagerechten vaak het lekkerst.
Ik vind die verweerde mural nog steeds mooi!
Een reactie posten