Vanmorgen reden we weer naar Sete Cidades, waar we de auto vlakbij de kerk parkeerden, er omheen liepen om een stukje verderop het land in te gaan om de rest van de cache serie
7 Cidades te gaan zoeken.
Van bloeiende hortensia's krijg ik nooit genoeg.
Bij ons in de tuin zijn groeien ze maar matig tot slecht, maar hier op het eiland...
We weten al wat we in de voortuin gaan zetten :-)
Nergens een toerist te bekennen, het leek alsof we de wereld voor onszelf hadden.
De caches brachten ons in een kleine krater, die dus in de grote vulkaankrater ligt.
De koeien hielden allemaal op met grazen en kwamen naar ons kijken, zoveel bezoek zullen ze wel niet krijgen :-)
Na de koeien maakte ik deze foto van een Azoriaanse goudvink.
Dit vonden we wel een mooi plekje om te picknicken
Zoals ik graag in fonteinen sta, ligt Paul graag languit in gras :-)
Op het eiland zie je overal roze madeliefjes tussen de witte en dat vind ik zo mooi en vrolijk.
We wandelden verder en hadden geen idee waar we uit zouden komen.
Een stukje verderop in een wat hoger liggend weiland zagen we een ommuurd stuk, het leek me een kerkhof, maar omdat het zo'n afgelegen plek was en midden in een weiland dachten we dat het toch iets anders zou moeten zijn.
We klommen omhoog, de poort kon open en toen stonden we inderdaad op een kerkhof, zo bijzonder op deze plaats.
De graven waren allemaal oud, tot het begin van de vorige eeuw.
Op sommige graven hing een soort lijstje, waar foto's of kunstbloemen in zaten, we hebben de indruk dat ze van melkbussen gemaakt zijn; heel apart.
Toen we uitgekeken waren en weer beneden op de weg stonden, zagen we boven op de rand van de krater een vrachtwagen met boomstammen rijden.
We hebben daar zelf gelopen, dus we weten dat dat een huzarenstukje is.
Ook hier kwamen we waterbasins tegen
met kikkers erin.
Een boer was bezig met het ploegen van zijn land
en toen we op een stukje weg kwamen dat naar beneden ging, leek het erop dat het net aangeharkt was.
Wij lieten allemaal voetstappen na.
Beneden aangekomen bleek het ook zo te zijn, daar stond een groep mannen die inderdaad bezig waren met het egaal maken van de weg, we hebben maar even sorry gezegd :-)
Weer een stukje verderop liep een vrolijk geitengezin: vader, moeder en twee jonkies.
Gelukkig, er zijn ook chocolademelk koeien op het eiland!
Zo hebben we weer een voor ons nieuw en ook weer schitterend stukje van het eiland ontdekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten