Azoren dag 13 Vila Franca do Campo en Lagoa

Vanmorgen sliepen we uit en tegen de tijd dat we ontbeten hadden, koffie gedronken en broodjes klaargemaakt was het al kwart voor twaalf  toen we bij het appartement vertrokken.

We reden via PD over de snelweg richting Vila Franca do Campo, vlak voor Agua de Pau zijn we eraf gegaan om wat caches te zoeken,

Toen we ergens onderweg deze hartjesbloem zagen moest ik er natuurlijk een foto van maken;

 De eerste stop was bij  Miradouro de Pisão, hier hebben we onze lunch gegeten en heel lang zitten praten over het nieuwe huis, terwijl we uitkeken op Caloura dat onder ons lag.

 Naast hortensia's staan er ook veel Afrikaanse lelies op het eiland.

 Uiteindelijk zijn we verder gegaan en een van de  cache bracht ons bij een klein strandje.
En als je dan zo'n uitzicht hebt

 laat je je woning toch niet zo worden...

 Bij Ribeira Cha hadden we de auto even geparkeerd in een zijstraatje waar genoeg ruimte was.

We zochten de cache en vonden hem, maar omdat er 175 meter verderop ook eentje lag waar we niet hadden kunnen stoppen, gingen we daar even lopend naar toe.

We waren net de weg over gestoken toen er een ambulance aankwam, er stond een mevrouw vlakbij onze auto te zwaaien dat ze daar de straat in moesten en toen reden iets hoger en stopten op ongeveer 200 meter van de auto.

Vlak daarna kwam er nog een ambulance aan, maar die reedt voorbij en wij dachten dat die ergens anders naar op weg was.

Wij zochten de andere cache, vonden die en liepen terug naar de auto en toen kwam de voorbij gereden ambulance weer terug en ging ook de straat in.

Daarna kwam er nog een ambulance, een mug, een politieauto en 3 brandweerwagens!

Er moet dus vlakbij onze auto iets heel ernstigs gebeurd zijn.

Even later kwam er een agent naar beneden lopen om te vertellen dat we om moesten draaien omdat de weg versperd was, we hebben geen idee wat er gebeurd is en ik heb het ook niet kunnen achterhalen, maar het kan nooit goed geweest zijn, brr.

 We hebben zo overal op het eiland plekjes waar we graag koffie drinken.
Een daarvan is de haven in Vila Franca do Campo en zoals altijd aten we daar de plaatselijke spevialiteit bij: Queijadas da villa.

 Op de terugweg reden we nog even naar Miradouro Praia do Degredo, waar we in de verte de waterval konden zien.

 Daarna zijn we binnendoor terug gereden naar Ponta Delgada.

 Toen we bij Lagoa kwamen waren we toch wel heel benieuwd of de buurt waar het huis van M. staat, en wat we serieus overwogen hebben om te kopen, nu na ruim vier jaar ook opgeknapt zou zijn.
Het huis van M zag er leeg uit, maar wel mooi in de verf, de garage ernaast was afgebroken en daar wordt een nieuw huis gebouwd, maar daarmee had je het gehad.
Het zag er na al die jaren nog steeds verloederd uit en van de opknapplannen waarvan toen gezegd werd dat ze er waren, is nog helemaal niets terecht gekomen.
We zijn heel blij dat we uiteindelijk toch voor Capelas gekozen hebben.

 Nu we toch met een 'sentimental journey' bezig waren reden we ook nog even langs het huis van P.
Dat zat nu wel weer strak in de verf, maar we durfden niet op de muur te gaan staan kijken of het bewoond was, want de buurvrouw hing over haar halve deur heen en wij vielen natuurlijk nogal op.
Gelukkig waren er vissersbootjes om naar te kijken en aten we onze druiven, daarna zwaaiden we buurvrouw nog eens vrolijk toe en gingen weer verder :-)

 In PD zijn we naar het winkelcentrum geredenom bij de wok te eten.
Ik neem altijd tofu, maar die van vandaag smaakte zuur.
Het tweede stukje smaakte ook zuur dus omdat ik dacht dat de tofu niet meer goed was heb ik ze er uitgehaald.
Maar toen we teruggingen bleek dat omdat het nu 1 juni was, er nu nieuw, nog beter light tofu was in  een nieuwe saus; ze krijgen dat zo binnen en kunnen er dus niets aan doen, maar ik kon wel ander eten krijgen.
Nou dat hoefde niet want ik heb ook aan een bord zonder tofu meer dan voldoende, maar het is wel jammer: echt weer eentje voor de categorie niet elke verandering is een verbetering.

 We aten nog een ijsje en zijjn toen nog even beneden naar de duikende walvis gaan kijken.

Eigenlijk mag je geen foto's maken, maar ik kon het toch niet laten.

's Avonds heb ik mezelf weer bezig gehouden met de foto's, de caches en het dagboek, terwijl Paul nog allerlei dingen uit moest rekenen voor het nieuwe huis: druk druk druk het lijkt wel vakantie :-)