Zondagmiddag gingen we wandeling in
Dat is een recreatiegebied, met veel bbq en picknickplaatsen, speelgelegenheid voor kinderen, dieren, maar ook zijn er thematische verzamelingen van o.a. camelia's, varens, palmbomen en cactussen.
Het is een gebied waar toeristen niet komen, maar wat heel populair is bij de locals die er met hele families gaan bbq'en.
Vandaag stond de parkeerplaats vol en inderdaad alleen maar auto's van locals.
De bbq plaatsen zijn aan het begin van het park, dan hoeft men niet zo ver te slepen met alle spullen, maar ze zijn wel apart van elkaar en een beetje verstopt, zodat niet iedereen zo op het bord kan kijken.
Nadat we voorbij dit stuk gewandeld waren kwamen we op een hele grote speel/picknickweide.
Aan het eind ervan lagen allemaal herten op een heel klein stukje.
Dat zag er heel zielig uit, maar ze bleken een hele heuvel te hebben, waar ze zich kunnen verstoppen, rennen en klimmen.
Er waren een aantal kalfjes en die zijn toch zo schattig.
Wij klommen langs het hertenkamp naar boven en kwamen langs het bamboebos, waar enorm hoge bamboe staat.
Vandaag wilden we graag naar de miradouro, die helemaal aan het eind van het park bovenop een berg ligt, dus het bamboebos doen we een volgende keer.
Naast reuze bamboe staan hier ook reuze varens, af en toe hadden we het idee dat we weer in Hawaii waren.
Na een hele klim kwam dan eindelijk de miradouro in zicht.
Dit park ligt op het smalste deel van het eiland en daarom heb je vanaf de miradouro aan beide kanten de oceaan zien.
Richting Ribeira Grande
en Ponta Delgada aan de andere kant.
Tussen de bomen door konden we net Tromba do Elefante zien én ook ons huis, zo leuk!
Als je vanaf de miradouro weer naar beneden loopt kijk je door een soort vensters, wat het afdalen een stuk leuker maakt dan gewoon in dicht trappenhuis.
Tijdens de afdaling kwamen we langs een stukje waar allemaal van deze gele bloemen stonden. We hebben ze hier nog niet eerder gezien en wisten ook niet wat het waren.
De planatenapp vertelde dat het grote teunisbloemen zijn.
Vorige maand stonden deze bloemen overal in bloei, maar steeds op plaatsen waar we niet konden stoppen om foto's te maken.
Toen ze nog niet bloeiden dachten we aan het blad te zien dat het Afrikaanse lelies waren, maar het blijkt Crinum moorei te zijn, een haaklelie.
Hartjes vind ik altijd een leuke, vrolijke vorm en ik heb er ook een mapje van, dus deze ging ook op de foto en zo ontdekte ik Gugartisland, een locale kunstenaar.
We kwamen langs een mooi aangelegde vijver, maar alle bewoners, op 3 eendjes na, waren een dagje uit.
Weer terug in het stuk met de bbq's
Op de kaart hadden we gezien dat er een Maze moest zijn en dat vinden we altijd leuk om te doen, alleen waren we er volgens de kaart al voorbij terwijl we niets gezien hadden.
Dit afgezette veldje hadden we wel gezien, ik had nog een opmerking gemaakt over dat ze hier een bepaald soort struikjes aan het kweken zijn.
Ja, struikjes die een maze gaan vormen :-)
Paul zei dat we over twee jaar terug moeten gaan, waarop ik zei dat als we nu even een foto maken, we dan zo door de maze kunnen wandelen :-)
Tenslotte kwamen we nog langs een kapelletje
en daarna zijn we weer naar de auto gegaan.
Het park is veel groter, dus we gaan zeker terug, want je kunt hier heerlijk wandelen en buiten de bbq plaatsen is het ook heerlijk rustig.
Jaren geleden zijn we hier eens geweest met een geocache event en hebben we bomen geplant, gaan we de volgende keer kijken of we onze bomen terug kunnen vinden :-)
Aan verschillende huizen zagen we deze decoratie hangen, ik heb niet kunnen achterhalen wat het precies is, maar ik denk dat het met de feesten van de heiligen te maken heeft.
