Gisteren was het heerlijk weer en we besloten om de serie caches langs het andere deel van het kustpad in Maia te gaan doen.
Halverwege zijn we even langs gegaan bij het bedrijf waar Paul de buizen voor de windbrekers had gekocht, twee ervan moesten doormidden gezaagd worden.
Ze wilden dat gelijk doen en terwijl Paul daarop stond te wachten zat ik in de auto te kijken naar de koeien die bovenop de heuvel liepen.
Om weer op de snelweg te komen moesten we een lus rijden en kwamen we lang Miradouro da Coroa da Mata, waar we even gestopt zijn omdat je hier een heel mooi uitzicht hebt.
Momenteel staan er overal aronskelken in bloei. Vroeger associeerde ik dat altijd met begrafenissen, maar hier begin ik daar een beetje los van te komen en zie ik ze nu als alle andere bloeiende bloemen op het eiland.
In Maia parkeerden we de auto in de buurt van de kerk en wandelden we naar het begin van het tweede stuk van het kustpad.
Maar eerst liepen we even naar beneden, het strand op.
Toen we weer omhoog liepen zagen we deze vrolijke muurschildering.
Het had de afgelopen dagen veel geregend en het pad was hier vreselijk modderig.
In tegenstelling tot het andere stuk stonden er hier alleen maar hekken op een aantal plekken, maar voor de rest liep je gewoon te glibberen terwijl het op vijftig centimeter naast je 10 meter naar beneden ging en het pad ging ook nog eens de hoogte in; dat ging het dus niet worden vandaag.
Na ongeveer honderd meter zijn we omgedraaid en weer naar de auto gelopen.
Een van de geweldige dingen op dit eiland zijn de openbare toiletten.
In bijna elk dorpje zijn die er wel, maar ze vallen niet heel erg op; hier zijn ze in een huis tussen andere huizen gemaakt.
En in de winter sluiten ze de watertoevoer vaak af en moet je dus eerst even het kraantje open draaien zodat de spoelbak volloopt, daarna moet je het weer dichtdraaien.
Dat heb ik de vorige keer dat ik in Maia was geleerd van twee Portugese vrouwen :-)
We reden via de andere weg omhoog om onze lunch te gaan eten op een picknickplaats die we op Google maps gezien hadden.
Het was er heel klein, een tafel onder een afdakje en het lag tegen een heuvel aan een beetje verscholen in een bocht, maar het was een fijn, rustig plekje om te zitten voordat we verder zouden gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten