Romeiros (= Pelgrims)

De eerste keer dat wij op São Miguel kwamen zochten we een cache bij een beeld waar Romeiros op stond.

We zijn daar een paar keer voorbij gekomen, maar hadden geen idee wat het voor moest stellen. Ik dacht dat het een oude klederdracht was, maar heb me er verder niet in verdiept.

Maar tijdens andere bezoeken en nu we hier wonen kwamen we wel vaker afbeeldingen van Romeiros tegen, zoals dit mooi gekleurde tegeltableaux in Maia.

Vorige maand kondigde de gemeente aan dat de Romeiros weer op pad gaan en dat we voorzichtig moeten zijn op de wegen.

Er stonden foto's bij en toen herinnerde ik me dat we vorig jaar midden op het eiland zo'n groep hebben zien lopen in de stromende gietregen, maar we zagen ze van op de rug en door de sjaals over hun hoofden dacht ik dat het een groep vrouwen was, maar Romeiros zijn altijd mannen.

Een paar weken geleden, reden we vanuit Ponta Delgada terug naar huis en liep er een groep in de 'mist' van de laaghangende wolken.

Een paar dagen daarna zagen we een groepje in Fenais da Luz

en toen besloot ik eens te kijken wat dat nou eigenlijk was en ik vond een Portugese uitleg, die ik zo goed mogelijk probeerde te vertalen:

"Het beoefenen van de "Romeiros de São Miguel", voorheen "bezoek aan de kleine huisjes van Onze-Lieve-Vrouw" genoemd, is een fenomeen van groot etnografisch belang vanwege de originaliteit van de gebruikte elementen en ook vanwege de volharding die deze traditie heeft gehad door de eeuwen heen.

Er wordt aangenomen dat deze traditie begon tijdens de aardbevingen en vulkaanuitbarstingen van de 16e eeuw in Vila Franca do Campo, als reactie van de bevolking om de woede van deze natuurrampen te kalmeren.

In de loop der jaren zijn de parochies van de verschillende gemeenten begonnen met het organiseren van bedevaarten, die bestaan uit geloofswandelingen te voet rond het hele eiland gedurende 8 dagen.

Tijdens deze wandelingen stoppen de groepen pelgrims – tussen de 30 en 200 in elke parochie – bij de verschillende kerken en hermitages – ongeveer 100 tempels – om de Maagd Maria en het Allerheiligste Sacrament te vereren.

De pelgrims overnachten meestal in de parochiezalen van de kerken of in sommige huizen van mensen die zich beschikbaar stellen om hen te verwelkomen.

Sommige van hun familieleden hebben de mogelijkheid om hen tijdens deze stops te bezoeken en meer voedsel en kleding te bezorgen om hun reis voort te zetten. Daarnaast bieden sommige mensen uit de parochies diners en lunches aan de pelgrims.

Ook bidden de pelgrims tijdens hun route de rozenkrans en zingen ze verschillende gebeden, zoals de hymne van de Maagd Maria (Ave Maria).

Elke pelgrim heeft een typisch kostuum bedekt met elementen zoals: een sjaal om de schouders, een sjaal om de nek, een tas op de rug, een rozenkrans en een stok in de hand.

Tijdens de mars neemt de groep een bepaalde formatie aan *

Deze traditie vindt plaats van het begin tot het einde van de vastentijd.

 

*met een uitleg waar ik niet veel van begreep.

 

Toen we tijdens onze mini vakantie op de miradouro do Pico Longo zaten en deze groep Romeiros voorbij zagen lopen, wisten we nu tenminste waarom dat is.

Dezelfde middag kwamen we in Algarvia bij de plaats waar elke pelgrim komt bidden.

Er stonden allemaal tegels met parochienamen en jaartallen, van pelgrims die rond het eiland gewandeld zijn.

Er was een  tegel, waarvan ik nu wist dat het de attributen zijn die elke pelgrim meeneemt tijdens de tocht.

Er was zelfs al een tegel voor dit jaar voor een groep die nog moet gaan wandelen.

En zo hebben we weer wat geleerd en gezien over een oude traditie op dit eiland. 

En toen we afgelopen zondag een hele grote groep in de regen en windkracht 9!!! voorbij ons huis zagen lopen, wat een toewijding.