Mini vakantie Dag 1 Van Nordeste naar Água Retorta

 Toen wij 11 jaar geleden voor het eerst op São Miguel kwamen zijn we het hele eiland rondgegaan.

Een dag gingen we via Nordeste naar Povoação, waar we voor een nacht een ander hotel geboekt hadden, omdat we de oostkust wilden bekijken.

Helaas hingen die dag de wolken laag en hebben we zo'n beetje de hele route in de wolken gereden en weinig tot niets anders dan de weg gezien.

Daarna zijn we nog wel verschillende keren of in Nordeste of in Povoação geweest,  maar de oostkust hebben we nooit meer bezocht.

Het stond wel op onze lijst met dingen die we willen doen, maar steeds was het weer niet geweldig.

Zondag keek Paul op Windy, waar de weersvoorspelling bijna altijd tot op het uur heel goed klopt, en hij zag dat maandag en woensdag hele goede dagen waren en dinsdag ietsje minder, dus toen heeft hij gelijk het hotel in Povoação geboekt, hebben we spullen bij elkaar gepakt en zo vertrokken we maandagochtend vroeg op een mini vakantie in 'eigen' (ei)land.

We reden naar Nordeste, waar we op het vaste adres een kop koffie dronken voordat we the middle  of nowhere in gingen.

Windy had gelijk, want na Nordeste bleef het helder en zonnig.

We stopten op verschillende plaatsen om caches te zoeken en van het uitzicht te genieten.

Terwijl we ergens een cache zochten zag ik deze aparte bloem.

Het is net of er een apart geel hartje in de rode bloemblaadjes zit, maar het is een blad met twee kleuren.

Het blijkt een harlekijkbloem te zijn en daar had ik nog nooit van gehoord.

Ergens onderweg zagen we een aantal palen waaraan allerlei soorten hoorns opgehangen waren, met eronder teksten op houten borden.

Het deed een beetje Wild West achtig aan. Ik heb geen idee waarom dat daar hangt, ik moet nog eens op zoek of ik daar meer over te weten kan komen.

 Deze weg heeft héél véél bochten en het was steeds een verrassing wat er na een bocht te zien zou zijn.

Bij Miradouros stoppen we altijd even. Hier viel het ons op dat de hagen en gesnoeide vormen, allemaal azalea struiken zijn. 

Dat hebben we ons nooit gerealiseerd, want wij kennen die alleen als plantjes voor in de tuin.

Zowel wat bochten als vegetatie betreft deed deze weg ons regelmatig denken aan de Road naar Hana in Hawaii, maar de Azoren worden dan ook wel het Hawaii van Europa genoemd.

Die bochten gaan om kloven heen, die soms héél erg diep zijn.

Deze miradouro konden we ons nog wel herinneren. 

We zagen het pad, maar wat er links, rechts en onder ons was hebben we toen niet kunnen zien.

Nu genoten we volop van het mooie uitzicht.

Er wonen heel wat kattenpoezen op deze miradouro en er staan overal bakken met eten en water, dus ze hebben het er wel goed. 

Deze lieve kattenpoes heeft waarschijnlijk alleen gebrek aan aandacht, want ze was de enige die voor ons kwam zitten en een miauw gesprek begon.

Toen ik ergens even op een bankje ging zitten wachten op Paul, kwam ze naar me toe en sprong ze zo op schoot waar ze ging liggen purren...zucht

Het is dat we voor de Paasdagen terug naar Belgie gaan, anders had ik haar op de terugweg opgehaald :-)

Deze miradouro bleek uit verschillende niveaus te bestaan, dat hadden we de vorige keer gemist.

Op een van de stenen picknicktafels stond een laagje water dat als vogelbad gebruikt werd.

Het maakte niet uit waar we stopten, het was overal mooi.

He

Ook op de miradouro boven Agua Retorta stopten we en daar hadden we een prachtig uitzicht op het dorpje dat beneden in een dal ligt; echt van alles en iedereen verlaten.

Op deze miradouro stond deze paal met allemaal plaatsnamen eraan.

Van de 13 plaatsen hebben we er 2 niet bezocht (Rio de Janeiro en Fall River)

We besloten om even door het dorpje te rijden en kwamen uiteindelijk bij de kerk uit.

Daar zijn we omheen gelopen om een cache te zoeken en daar hadden we ook weer een prachtig uitzicht op de oceaan.

Ook keken we nog even bij een krot naast de kerk.

Er zijn veel van dit soort verlaten huizen en de natuur neemt die heel gretig over.