Nadat ik de mural gefotografeerd had reden we verder, maar een stukje verderop zagen we een huis met een mural die door dezelfde kunstenares gemaakt leek.
Ook al zaten er mensen op het balkon, ik ben toch even een foto gaan maken en heb mijn duim opgestoken en gezegd dat ik het een prachtige mural vond.
Eindelijk kwamen we dan in Biscoitos, waar we de afslag naar het zwembad namen.
Biscoitos is beroemd om de verdelho (een witte druif waarvan witte droge wijnen worden gemaakt) en nu reden we midden door de wijngaarden.
Vlak voordat we bij het zwembad kwamen zochten we een cache bij een (openstaande) deur in een muur.
Er was een trapje en toen ik dat opklom om te kijken wat er nou eigenlijk achter de muur was, keek ik uit over een oude arena voor stierenvechten.
naar het natuurlijke zwembad.
Het was eb, dus vooral in het 'halve maan' stuk konden we de vissen goed zien.
Dit zwembad zie je altijd op foto's staan.
Even verderop was het stuk dat minder afgesloten is.
Overal waren betonnen paden gemaakt, zodat men overal kan lopen/liggen en hier was zelfs een houten brug waar mensen onderdoor konden zwemmen met eb.
Wij gingen nog niet zwemmen, maar eerst een aantal caches zoeken die op de trail vanaf het zwembad lagen.
Dit is ook een monument Aos homens do Mar, maar ik vind die in PdV toch een stuk mooier.
We reden met de auto een heel stuk over de onverharde weg tot we bij een soort parkeerplaatsje kwamen.
Daar hebben we de auto neergezet en zijn we nog een stuk van het trail gaan wandelen.
Van de wandeling hadden we het best warm gekregen en wat is er dan fijner om in een natuurlijk bad te kunnen gaan zwemmen.
In de auto, zowel thuis als op vakantie, ligt er altijd een tas zwemspullen in de kofferbak,voor je weet maar nooit en omdat er bij de auto geen mens was hebben we daar alvast onze zwemkleren aangetrokken.
Ik heb nooit gezwommen met een zwembrilletje, maar sinds een paar weken heb ik er eentje op sterkte en dat is toch fijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten