Eigenlijk hadden we vandaag naar huis zullen gaan, maar daar kwam storm Oscar tussen.
Toen we besloten om langer op het eiland te blijven, moesten we op zoek naar een ander onderkomen en dat was lastig, want het feit dat er niet zoveel huizen meer vrij waren, was de reden dat we eerder naar Terceira gegaan waren dan we eigenlijk in ons hoofd hadden.
We wilden niet meer in Angra blijven, maar meer richting het vliegveld en Paul had in Praia de Vitória nog een huis gevonden waar we voor 3 nachten in konden.
Het was groot en alhoewel je niet op het eigen terrein kon parkeren, was er genoeg en gratis parkeerplaats voor de deur.
Ik moest lachen om de brievenbus, zag de postbode al op de stoep liggen om de post naar binnen te schuiven :-)
Ook hier was niemand aanwezig en moesten we de sleutel uit een kastje met een code halen.
Ook hier was niemand aanwezig en moesten we de sleutel uit een kastje met een code halen.
En toen stonden we in de hal/woonkamer.
We wisten dat het eruit zou zien als bij onze overgrootouders, maar dat het er ook zou ruiken alsof het sinds die tijd dichtgezeten had...oud, muf en schimmelig...
Paul, die heel slecht kan ruiken, vond het er vreselijk stinken, dus dat zegt dan genoeg.
Ik deed een keukenkastje open om te zien wat er aan pannen stond en ik sloeg bijna tegen de vlakte van de stank.
In de commentaren hadden we gelezen dat het huis heel schoon was, maar klevende handvaten, stinkende kastjes en een staafmixer onder de schimmel valt bij mij nou niet direct in de categorie schoon.
Mensen die zoiets als heel schoon beschrijven moeten dan toch wel hele vieze varkens zijn.
De badkamer was ruim.
Er hing een bord dat er niets, ook geen toiletpapier, door het toilet gespoeld mocht worden...de laatste keer dat we dat meemaakte was in Cuba en daar werd de prullenbak elke dag ververst.
Hier deed de eigenaar het minimale, want we hadden voor die 3 dagen zeggen en schrijven 1 toiletzakje in het prullenbakje.
Wij zijn geen mensen die elke dag weet ik het hoeveel handdoeken erdoor jagen, maar ik vind een setje van 1 handdoek voor je handen en 1 badlaken om te douchen die pas op de zesde dag ververst gaan worden nou ook niet bepaald fris.
Het huis is berekend op 6 mensen en aangezien wij maar samen waren hebben we de handdoeken van de andere bedden gebruikt.
We hebben de spullen binnen gezet en zijn 's middags nog op pad gegaan.
's Avonds toen we thuis kwamen hebben we alles tegen elkaar open gezet.
De ramen kunnen niet op kiepstand en mogen niet open als er niemand in huis is, maar het ligt aan een drukke weg, dus 's avonds zet je ook de boel niet open want dan heb je de herrie en de uitlaatgassen.
Het huis wordt dus niet of nauwelijks gelucht en zoals met wel meer oude vochtige huizen, kwam de schimmel door de muren, maar daar hadden ze overheen geverfd.
Paul wilde naar iets anders gaan zoeken, maar ik had zoiets van die 3 nachten overleven we wel, dus zijn we gebleven, maar ik zou er nooit meer naar terug gaan.
2 opmerkingen:
Dit is bijna rampzalig te noemen maar met een portie humor slaan jullie je er wel doorheen.
Niet fijn dus. Maar op je fotos zie je het bijna niet
Een reactie posten