Lockdown dag 391

 Vandaag had Paul weer een vrije dag en gingen we weer cachen in Wallonie.

De omgeving van Gembloux vinden we erg mooi en aangezien daar heel wat caches liggen is er nog heel wat te ontdekken.

We reden naar Balâtre waar we de auto bij de kerk parkeerden, waar anders :-)

Het was een mooi pleintje met een speeltuin en twee restaurantjes en het zal er in normale tijden vast heel gezellig geweest zijn.

Aan de overkant van de kerk staat het oorlogsmonument.

Wij combineerden een serie met een labcache en zo kwamen we eerst in Saint-Martin bij ook een oorlogsmonument.

We waren al eens eerder hier vlakbij aan het cachen, maar toen ging de route de andere kant op, deze liep er een beetje parallel aan en zo zagen we weer een heel ander stukje van dit dorpje.

Saint-Martin heeft zijn eigen kapel, die in een soort ommuurde tuin staat.

La Ligne zouden we vandaag nog een paar keer oversteken, op deze plaats kwam er een ander riviertje op uit.

Omdat we twee caches combineerde moesten we even de heuvel op en af om een cache niet te missen. Terwijl we stonden te loggen hadden we wel een prachtig uitzicht.

Weer beneden kwamen we langs een tuin waar een miniatuur atomium in de tuin stond, dat hebben we nog niet eerder gezien; weer eens wat anders dan een molen :-)

Vanaf hier konden we ook voor het eerst een blik werpen op Château Balâtre, want natuurlijk heeft ook dit dorp zijn eigen kasteel. We hebben nooit geweten dat er in Wallonië zo ontzettend veel kastelen zijn.

We kwamen op een pad dat tussen weilanden door slingerde,

liepen langs een enorm grote omgeploegde akker

en kwamen toen in een klein stukje bos, waar boven ons allemaal bosanemonen stonden.

Er was een paadje omhoog en daar zijn we opgeklommen om ze wat dichterbij te bekijken en foto's te maken.

Het is net of er overal grote sneeuwvlokken liggen.

We wandelden verder en kwamen bij het kleine dorpje Boignée.

Op het hoogste punt ligt de kerk en we dachten dat daarnaast een klooster was, maar dat bleek een school te zijn.

Meestal hebben kerken glas-in-lood ramen, maar hier waren er gewone ramen, als je het Jezus beeld weg zou halen, zou het ook de zijkant van een gewoon huis kunnen zijn.

Voor de entree van de kerk staat een bloembak en daar vonden we een beschilderde steen, dat is volgens mij echt een sport in Wallonië.

Vanaf het bordes voor de ingang konden we heel ver kijken.

Toen we een rondje om de kerk maakte zagen we dat de ramen aan de achterkant wel apart waren, met allemaal geometrische vormen.

Tegenover de school stond dit kleine gebouwtje, misschien de kleuterschool.

In dit dorpje hangt bij bijna elk huis een foto van de bewoners voor het raam, echt wel een heel apart project.

Via het kerkhof, dat aan de grens van het dorpje ligt, liepen we de velden in.

Opeens zei Paul tegen me dat ik even achterom moest kijken...en toen zag ik in de verte de watertoren van Sombreffe, die we tijdens onze vorige wandelingen zoveel gezien hebben.

De velden lagen op een soort plateau boven de omgeving, we konden erg ver kijken, maar het was er ook verschrikkelijk koud.

Vanmorgen, toen we in het zonnetje en uit de wind liepen, dachten we nog heel even dat we het vandaag te warm zouden hebben in onze winterjassen, maar nu waren we toch wel erg blij dat we ze aan hadden, want de ijzige wind ging er gewoon doorheen.

Maar ondanks de kou was het toch een erg mooi stukje.

Na een poos kwamen we weer in de bewoonde wereld.

Bij een huis zagen we allemaal paardenversiering, maar de foto op de garagedeur viel wel het meeste op.

Nu we vanaf de andere kant dichterbij het kasteel kwamen konden we goed zien hoe vervallen het is; ramen helemaal kapot, gaten in het dak en zelfs een stuk van het dak helemaal ingestort; echt zonde.

Natuurlijk hebben we vandaag ook weer enorm veel kapelletjes gezien, deze wordt zo te zien niet echt vaak meer bezocht.

Ik maak altijd foto's van kattendingen en deze zwarte kat met kookpot vond ik wel erg leuk; hier woont vast een heksenfamilie :-)

Na een wandeling van 11 kilometer kwamen we weer terug bij de auto en daar zagen we een hele rij duiven op de nok van een dak zitten.

Ook dit was weer een mooi stukje Wallonië, we hebben veel gezien, caches gevonden en genoten van de wandeling, de rust en elkaar.

 

Op The Show Must Go On was vanavond

Dat is geïnspireerd op de opera Carmen van George Bizet.

Nu hou ik niet van opera, klassieke muziek en dansvoorstellingen, maar ik vond de woordspeling (the) Car Man i.p.v. Carmen erg leuk en wilde wel zien wat ze ervan gemaakt hadden.

Ik heb het precies 15 minuten vol kunnen houden en toen ben ik een dvd gaan halen.

Een fijn einde van een fijne dag.