Mini vakantie Dag 2 Platanen en museum

 Na de lunch gingen we het andere stuk van de laan wandelen.

Ook hier kwamen we over een riviertje, waar het water vanuit de bergen, via Povoaçào naar de oceaan loopt.
 

Vanaf hier konden we het rechte stuk van de laan zien liggen.

Af en toe hebben we net het idee dat we in een miniatuur landschap van een treintafel terecht gekomen zijn, vooral als je dan overal bergen en kleine koeien ziet. :-)

Deze plataan was hol, hij stond vol met water en er groeiden paddenstoelen in.

Het lange rechte stuk van de laan.

Helemaal aan het eind, of eigenlijk het begin,stonden we op de kruising met de hoofdweg en vanaf hier konden we een groot gedeelte van de platanen laan zien liggen.

We wandelden terug naar de auto en terwijl Paul die ging keren liep ik even door om foto's te maken van dit wel heel on-Azoreaanse huis.

Aan de andere kant van de weg had je een mooi uitzicht op de fábrica, die ik er vanaf de achterkant mooier uit vond zien dan vanaf de voorkant.

Wij zijn helemaal geen liefhebbers van musea met kunst, maar houden er wel van om te zien hoe dingen vroeger gingen.

Een cache bracht ons bij Museu do Trigo. Ik wist dat Trigo meel is, dus leek het ons dat het een museum zou zijn over hoe meel gemaakt werd en we besloten om binnen te gaan kijken.

Een vriendelijke mevrouw bracht ons naar de ruimte waar de 'route' begon.

En inderdaad, hier zagen we hoe de machine aangedreven werd door een waterrad en allemaal raderen binnen in de volgende ruimte.

Boven was een tentoonstelling over hoe er graan gewonnen werd in de afgelopen eeuwen.

Paul en ik weten niet beter dan er is elektriciteit, stromend water en riolering, maar we hebben al van verschillende mensen gehoord dat die dingen hier 50 jaar geleden nog niet waren.

Op deze foto is te zien hoe mensen in 1971 woonden.

Het oogsten van graan in 1987 (geboortejaar van oudste dochter) ziet er voor ons ook uit alsof dat meer dan 100 jaar geleden was, terwijl dat nog maar 36 jaar geleden is.

Nauwelijks voor te stellen, maar wel heel leerzaam.

Nadat we uitgekeken waren zijn we weer naar Povoaçao gereden.

Het eten bij Pic-Nic was ons gisteravond goed bevallen, dus gingen we daar weer eten.

Deze keer namen we frietjes, Paul een hamburger en ik een broodje omelet, waar we cola en water bij dronken.

Toen de rekening kwam, kon Paul het bedrag niet lezen zonder leesbril en ik heb drie keer moeten zeggen dat het € 9,60 was, voordat hij me geloofde.

Het was echt heel weinig voor een heerlijke maaltijd.

We zijn terug gegaan naar de hotelkamer, waar ik me weer bezig hield met de foto's van deze fijne dag  waarop we weer een prachtig stukje van dit mooie eiland gezien hebben.