Op de heenweg waren we van Água Retorta binnendoor naar Faial da Terrra gereden, dus hadden we het stuk hoofdweg gemist.
Daarom reden we nu vanuit Faial da Terra dezelfde weg omhoog, totdat we bij de hoofdweg aankwamen om dat missende stukje ook nog te bekijken.
De eerste stop was bij Miradouro do Pico Longo.
Ik kon me deze miradouro nog herinneren van 11 jaar geleden, toen kwamen we uit de wolken en was dit het eerste punt waarop we onder ons weer wat konden zien.
Nu was het heel leuk om van bovenaf te zien waar we gisteren gewandeld hebben.
We stopten hier en daar nog om een aantal caches te zoeken.
Hier waren ze van de groendienst druk bezig met het afknippen van de hedychium.
Ons oog viel op deze enorme varen.
Toen we langs Parque Florestal kwamen besloten we om daar even te gaan kijken.
Zulke parken zijn vaak heel mooi aangelegd en onderhouden
en dit was ook zo'n park.
De heggen zijn allemaal azalea's.
Op de speelplaats zag ik dit huisje en ik kon het niet laten om er even een foto van te maken met de Fairy ervoor.
Die reist altijd met ons mee, maar gaat normaal alleen op de foto als dat nodig is voor een cache, maar nu dus gewoon voor mijn eigen plezier. :-)
In het park waren heel wat BBQ's, maar hier waren er een aantal die overdekt waren, compleet met afwasplaats en alvast hout.
Na het park kwamen we bij Água Retorta en dus weer op het stuk dat we maandag al helemaal bekeken hadden,.
We hoefden dus niet meer te stoppen en zijn toen, al genietend van het landschap, doorgereden naar Nordeste.
Daar begint de snelweg terug naar huis, maar het was nog vroeg in de middag en we wilden nog wat caches zoeken, daarom gingen we bij Algarvia van de snelweg af.
Bij Miradouro Despe-te, zijn we al eerder geweest, maar het is hier zo mooi dat we er nog even gingen kijken.
De bolvormige struik hebben we dus ook al vaker gezien, maar nu stond hij prachtig in bloei en ontdekten we dat het een azalea is: zo mooi.
We zochten nog een cache bij een of ander gedenkteken voor een heilige.
Daar in het gras zag ik klaver met wel hele mooie bloemen: oxalis purpurea oftewel geluksklaver.
Sinds een jaar of 15 is er een snelweg en zoef je zo van Nordeste richting Ribeira Grande, vroeger was je daar een dag mee bezig omdat de oude weg langs allemaal kloven gaat.
Wij doen steeds een stukje en ontdekken dan door caches vaak hele mooie en interessante plaatsen.
Dat het niet altijd even mooi en gezellig is blijkt wel uit dit monument.
Tien jaar geleden was er na hele hevige regenval een landverschuiving op deze oude weg en werd de schoolbus met daarin een meisje van tien jaar en een 35 jarige buschauffeur, die de dag erna zou gaan trouwen, meegesleurd de diepte in...
Tenslotte gingen we nog even kijken op een nieuwere miradouro
en met het mooie uitzicht hier sloten we onze mini vakantie af.
We hebben weer veel mooie plekjes gezien en het was heerlijk om op ons gemak de oostkant van het eiland te kunnen bekijken.
1 opmerking:
Wat hebben jullie toch een prachtige natuur, je raakt nooit uitgekeken daar.
Een reactie posten