Terceira Dag 2 Van de kaasfabriek naar Lagoa das Patas

 We reden verder over de kustweg en in Nossa Senhora do Pilar parkeerden we de auto op een parkeerplaatsje en wandelden we 100 meter een straatje in om een cache te zoeken.

Zo kwamen we bij Queijo Vaquinha; een kaasfabriek.

Op plaatsen waar het druk kan zijn kijken we altijd even naar de hint en de spoilerfoto als die er zijn en zo wisten we dat we naar binnen moesten om op een rood kastje een koetje te zoeken.

Terwijl we naar binnen liepen kwamen we langs een raam waardoor we allemaal kaasjes in wording konden zien.

Binnen was het koetje nergens te vinden, dus Paul ging het vragen aan de mevrouw die achter de bar van het restaurant stond.

Die liep ook gelijk naar het rode kastje, maar inderdaad; het koetje was weg...

Toen zijn we met z'n drieën een speurtocht in het restaurant begonnen en uiteindelijk zag ik het koetje heel hoog boven de tv staan.

De mevrouw pakte een stoel, klom erop en pakte het koetje.

Wij konden de cache loggen en hebben het daarna weer op zijn echte plaats op het rode kastje gezet.

Daar hadden we natuurlijk dorst van gekregen en nadat op Santa Maria alles gesloten was, vonden we het natuurlijk geweldig dat we hier koffie, buiten op een terras konden drinken.

De specialiteit van Terceira is de Bolo Dona Amélia en die wilden we uiteraard proberen.

Maar omdat het een kaasfabriek is waar ze 4 verschillende soorten kaas maken, kregen we er ook een schoteltje kaas bij, zodat we ze allemaal konden proeven.

De koffie en de bolo's waren heerlijk.

De kaasjes waren jong, jong belegen, belegen en pikant en we vonden ze alle vier lekker.

Wij eten altijd een andere kaas van de Azzoren, maar als die nog eens op is kiezen we er eentje van deze fabriek.

We hadden wel in de fabriek willen kijken, maar dan moet je een tour boeken die eerst naar een boerderij gaat waar je koeien gaat melken, vervolgens ga je naar een opslagstation voor melk en daarna kom je pas in de fabriek, dus dat was wel jammer.

Terwijl we op het terras koffie zaten te drinken konden we genieten van de, inderdaad, paarse hortensia's, de grond zal hier dus minder zuur zijn dan op São Miguel, waar de meeste hortensia's blauw zijn.

Na deze leuke koffiepauze reden we naar de piscinas naturais waar we naar beneden gewandeld zijn.

Het uitzicht op de kustlijn was mooi, maar ik ben toch blij dat het naar ons zwembad niet zo'n enorme klim is :-)

De volgende stop was in Santa Barbara, waar we de auto parkeerden bij een van de duizend fonteinen op dit eiland.

In het kleine dorpje zagen we onder andere deze mooie, verzonken picknickplaats, waar net iemand bezig was met maaien en snoeien.

Ook op dit eiland hebben we heel veel mensen van de groendienst aan het werk gezien.

Vandaag gingen we niet verder langs de kust, maar reden we via een aantal caches in het binnenland weer richting Angra.

Honden achter in de laadbak van trucks is iets wat je hier op de eilanden ook regelmatig ziet.

We kwamen bij waterreservoir dat tot 1980 in gebruik was en van waar water vanaf het stuwmeer naar de fonteinen in de dorpen ging.

Een stuk daarboven ligt Centro de Interpretaçao S. de Santa Barbara; een interessant informatiecentrum over de flora en fauna van het eiland.

Wat later kwamen we bij een mooie miradouro waar Paul aan de overkant voor heel dapper in een kleine grot kroop.

Weer een andere cache bracht ons bij dit mooie stuwmeer, waar honderden meeuwen netjes op de rand zaten.

Het was een prachtig en rustig plekje.

De laatste stop van vandaag was bij Reserva Florestal Lagoa das Patas; een schitterend klein meertje waar net de late middagzon op stond.

Rondom het meertje liepen heel wat eenden en kippen, deze twee hanen hadden het wat hogerop gezocht en stonden daar oorverdovend te kukelen.

Aan het eind van het park was nog een kleine waterval, maar daar zijn we niet helemaal naar toe geklauterd.

Nadat we hier uitgekeken waren vonden we het wel mooi geweest voor vandaag en zijn we terug naar Angra gegaan.

Onze eerste dag eropuit vonden we alvast een groot succes en wat we tot nu toe van Terceira zagen vonden we erg mooi.