We stonden om 8.30 uur op en zagen
toen dat de storm behoorlijk tekeer was gegaan, bloempotten lagen
stuk op de grond en het groene doek was voor het grootste gedeelte
los.
Gistermiddag hadden we de koffers al ingepakt, dus konden we vanmorgen rustig ontbijten, koffie drinken, de afwas doen en de allerlaatste spullen bij elkaar pakken.
Omdat we de middagboot nemen hebben we vanmorgen nog de tijd om naar de musea te gaan die gisteren dicht bleken te zijn.
Maar het was nu nog te vroeg om al te vertrekken dus zijn we nog een poosje gaan zitten lezen.
Om kwart voor tien hebben we alles in
de auto gezet, de deur op slot gedaan en zijn we vertrokken.
Nu was Fábrica da Baleia, de oude
walvisfabriek, wel open en omdat we op de Azoren wonen mochten wij
gratis naar binnen!
Wij wonen natuurlijk zo´n beetje naast de overblijfselen van een oude walvisfabriek en hier kregen we een goed beeld van hoe die er vroeger uit heeft gezien.
Er hing een levensgrote potvis en dat is toch wel heel indrukwekkend als je daaronder staat/zit.
Onder de potvis was een soort tv kamer waarin je naar een korte film over de walvisvaart kon kijken, dat hebben we gedaan, maar soms moest ik toch echt wel even wegkijken...
In de muur langs water was een doorgang, waar de walvissen door naar boven getrokken werdenOp de bovenverdieping hing een skelet, met de interessante uitleg hoe het daar gekomen was en verder allerlei weetjes over de walvis.
Het was heel interessant om te zien hoe
dat vroeger allemaal ging en wat hebben ze het goed weten om te keren
van het vernietigen van die prachtig.
In de souvenirwinkel kochten we nog een boekje over de walvisvaart op de eilanden, een brochure over de walvisvaart op Sâo Miguel en een kinderboekje over een jongen die graag een blauwe walvis wil zien.
Vervolgens zijn we, net als gisteren, weer naar de haven gereden om bij Peter het Museu de Scrimshaw te gaan bekijken.
Dat was vandaag ook gewoon open, maar het is een heel klein museum en er was net een hele groep aangekomen, dus moesten we even wachten voordat we naar boven konden.
Tja, toen namen we maar koffie met nog een keer een pastei de nate erbij, mijn lieve nicht was jarig, dus een gebakje op haar gezondheid :-)
Toen de groep weer beneden was, mochten wij naar boven.
De toegangsdeur is in het café en ziet eruit als een deur op een oud schip.
Bovenaan de trap gekomen kun je het hele museum in een oogopslag zien.Het grootste gedeelte van de collectie bestaat uit graveerkunst op walvistandenEr hing ook een slagtand van een narwal, de eenhoorn van de zee.
Niet alleen werd er op de tanden gegrafeerd, dit zijn stukken van het kaakbot.
Mulher do Capote op een tand.
Ook waren er andere voorwerpen te zien die gemaakt zijn van walvisbot, zoals deze spelletjes.Of dit decoratieve plankje
en tenslotte nog een walvis.
1 opmerking:
Oh wat had ik daar graag rond willen kijken. En dan na afloop zo'n pastei (waar ik in Portugal aan verslaafd was).
Een reactie posten