Net voor het eind van de lange rechte weg is er een weggetje naar links en dat gaat naar Lagoa do Capitão.
Toen we daar de parkeerplaats opreden was do Pico bijna helemaal te zien, dus ben ik heel snel een foto gaan maken.
Aan de achterkant van dit meertje worden veel foto´s gemaakt met do Pico in de spiegeling van het water.
Dat ging het vandaag niet worden, het waaide veel te hard en do Pico was niet helemaal uit de wolken, maar het was toch een schitterende plek om te bezoeken.
Ik ging ook een foto maken, maar het was weer van dat rare, sponsachtige grasland dat uit kluiten bestaat en het is me niet gelukt om droge voeten te houden...
Gelukkig had ik een paar teenslippers in mijn rugzak zitten, zodat ik niet de rest van de dag met natte schoenen hoefde te lopen.
Aan het eind van de lange rechte weg is een T-splitsing die uitkomt op de dwarsweg over het eiland.
Wij sloegen na een klein stukje alweer af, een dustroad op om nog wat caches te zoeken die bij mooie meren moesten liggen.
We kwamen op een miradouro boven Lagoa do Caiado en hadden daar al een mooi uitzicht op het meer.
Het leek hier net of er tussen het meer en de oceaan maar een hele smalle strook land was.
Halverwege de weg stopten we voor een cache en zodoende zagen we Lagoa Seco.
Vanuit de auto zagen we het niet omdat we te laag zaten, maar vanaf de plek waar de cache lag hadden we een mooi uitzicht op dit prachtige meertje.
We konden doorrijden over de dustroad, maar die werd steeds smaller, dus kozen we ervoor om terug te rijden over de weg waarover we gekomen waren.
Het heen en weertje was de moeite meer dan waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten