Nadat we gisteren wat rondgekeken hadden bij de haven en in het stadje Madalena gingen we er vandaag op uit om een begin te maken met het bekijken van het eiland Pico.
Pico is het op één na grootste eiland van de Azoren, met een oppervlakte van 447 km², maar is met slechts 15.000 inwoners dunbevolkt.
Het heeft de bijnaam, “Ilha Cinzenta” (het grijze eiland) en dat komt van de kleur van de berg, Montanha do Pico, en de vulkanische stenen die overal op het eiland muren en huizen vormen.
We begonnen vandaag aan de noordkant van Madalena, en zouden wel zien hoever we rond het eiland zouden komen.
Vanaf het autoverhuurbedrijf had ik een mural gezien waar ik een foto van wilde maken en daar naast was een windmolen, een van de vele die we nog zouden zien op dit eiland.
Door de storm van eergisteren waren de golven nog best hoog, wat altijd mooi is om te zien.
Vanaf deze kant hadden we een mooi uitzicht op Faial en konden we bijvoorbeeld de vervallen vuurtoren op de noordoost punt heel goed zien; zo apart dat we daar een paar dagen geleden stonden en deze kant op keken.
In het dorpje cachorro, wat puppy betekend, zagen we de rotsformatie waaraan het dorpje zijn naam ontleent.
Aan de andere kant van Rocha de cão is een heel stelsel van grotten en tunnels die ontstaan zijn door de erosie van de oceaan.
Er waren paden met hekken gemaakt, zodat je veilig naar bepaalde plaatsen kon lopen waar je deze bogen en tunnels goed kon zien.
En omdat de golven nog hoog waren, spatte het water enorm hoog op als er een hoge golf kwam.
Het leek net of we boven een kolkende rivier stonden
We vonden dit een schitterende plek waar we best een poos rondgekeken hebben.
Dit zie je dus niet als je Pico in een dag doet, ik ben heel blij dat wij wel de tijd hebben om zulke mooie plaatsen te ontdekken.
1 opmerking:
Ja dat laatste kan ik me levendig voorstellen en dat is met heel veel plaatsen zo natuurlijk!
Een reactie posten