São Jorge Dag 2 - Onderweg naar Vila do Topo

 São Jorge is 55 kilometer lang en bijna 7 km op het breedste stuk.

Het heeft enorm steile kliffen, van soms wel 800 meter hoog.

Deze foto heb ik ´geleend´ van Futurismo, want hij laat goed zien hoe het eiland is en zelf kunnen we die natuurlijk nooit zo maken.

De dorpjes op het eiland liggen voor het grootste gedeelte op de fajãs; dat zijn kustvlakten die ontstaan zijn uit lavastromen of instortende kliffen en er zijn er zelfs waar geen elektriciteit is.

Nu is Google Maps niet op Sâo Jorge geweest (vonden het waarschijnlijk te eng lol) en zodoende was het heel lastig om in te schatten hoe de wegen zouden zijn.

Op Pico had Paul foto´s zitten bekijken  en was tot de conclusie gekomen dat hij helemaal geen zin had om steile, onverharde weggetjes kliffen af en op te rijden, maar we zouden het wel zien als we op het eiland waren. 

Vandaag gingen we over de hoofdweg, helemaal naar Vila do Topo in het oosten, helemaal aan het eind van het eiland.

Het duurde niet lang voordat we vrij hoog reden  en aangezien we aan de ´verkeerde´ (kant van de oceaan) kant reden en ik op de passagiersstoel nog eens extra dicht bij die kant zat begon ik het ook al redelijk snel niet zo leuk te vinden.

Ik had het idee dat ik in de huurauto op een  wipkip zat en elk moment gelanceerd kon worden , er was ook nogeens geen honderd meter rechte weg achter elkaar: een en al bochten en alhoewel ik nooit wagenziek ben zat ik er nu toch wel dicht tegenaan...

Natuurlijk waren er geen miradouros, dus toen we na een uur rijden eindelijk wat lager door het dorpje  Relvinha kwamen en daar parkeerplaatsen zagen, heb ik Paul gevraagd de auto even aan de kant te zetten, zodat ik even kon bijkomen...

We gingen verder en de weg ging ook weer een heel stuk hoger.

Gelukkig was er een miradouro waar een cache moest liggen, dus het zoeken ernaar was een leuke afleiding.

Bij een volgende miradouro was het uitkijken een stuk minder leuk, want nu konden we  precies zien hoe de weg ging.

Vangrails staan maar op een aantal punten, meestal is de afscheiding een hortensiahaag en daar had ik nou niet bepaald de illusie van dat die een auto zou kunnen tegenhouden.

Aan de andere kant zagen we in de verte de top van do Pico die uit de wolken was.

onder ons zagen we een ´weggetje´ naar een of andere fajã gaan, nou dat slaan we dus inderdaad maar helemaal over.

Een stukje verder, in São Tomé beantwoorden we een van de vijf vragen van een Labcache.

Ik maakte een foto van de huurauto met mijn privé chauffeur :-)

In Sante Antâo zochten we een cache bij een nieuw kerkje

waar een replica stond van hoe de vroegere kerk, Ermida do Bom Jesus da Fajã de Entre Ribeiras, eruit heeft gezien; geweldig zo´n naam.

In deze omgeving ligt er een hele serie caches bij allemaal fonteinen en in dit dorp kwamen we bij de eerste van de vele die we vandaag zouden zien.

Het dorp uit kwamen we langs Cascata do Cruzal, waar aan de ene kant van de weg een huisje met de oude watermolen is

en aan de andere kant een pad dat naar de waterval gaat.

Halverwege is een miradouro

maar wij zijn doorgelopen naar beneden.

Een schitterende plek en vanaf de weg totaal onzichtbaar.

Op de terugweg zag ik witte bloemen die ik nog niet eerder op de eilanden gezien heb; het blijkt klimmende nachtschade te zijn-