Pico Dag 3 - Van Cais do Pico naar Calhau

 Vandaag gingen we verder waar we gisteren gebleven waren, dus reden we naar Cais do Pico, waar we bij Avenido do Mar de windmolen bekeken die we gisteren konden zien toen we bij de haven stonden.

Nu konden we vanaf het plateau waar de molen op staat, achter ons de haven en de walvisfabriek zien liggen

 en voor ons, de kustweg die we vandaag zouden volgen tot de punt van het eiland.

Bij Miradouro Mistério da Prainha hadden we een schitterend uitzicht op São Jorge dat recht voor ons lag.

Ergens viel er een bui, want wij zagen links van oons een prachtige regenboog.

En onder ons zagen we de Mistérios da Prainha, de lavasteen velden die ontstaan zijn tijdens de vulkaanuitbarstingen tussen 1562 en 1564 en waarop inheemse planten groeien.

Het was zondag vandaag, dus Museu Maritimo was gesloten, maar ik maakte wel even een foto van de walvis voor het gebouwtje.

Bij het museum verlieten we de weg die rond het eiland gaat en reden we verder over een hele smalle kustweg naar het dorpje Terra Alta.

Helemaal aan het eind van die weg maakte ik deze foto.

Ook hier waren carrais voor wijnbouw, maar de vijgenbomen vielen meer op.

Weer terug op de weg rond het eiland stopten we bij de miradouro boven Terra Alta en daar konden we goed zien hoe ver we naar beneden gereden waren en hoe hoog we nu weer stonden.

De miradouro bestond uit een oud gedeelte, waar inmiddels al heel wat bomen en struiken het uitzicht belemmerden en een nieuw gedeelte, waar je op een klein uitstekend platform staat.

Tussen de oude en de nieuwe miradouro, liep een stuk hoger dan de weg, een pad, dat door de bomen aan beide kanten op een tunnel leek.

In Calhau gingen we een cache zoeken, Furna da Sapeteira in Morro de Cima.

Er waren foto´s bij van een bepaalde boom en als we die zouden zien kon je daar parkeren en moest je vanaf daar bij de vierde blauwe pijl het bos in...

Nou dat ging niet echt soepel, want wij bleken via de andere kant te komen en zagen de boom niet, dus reden we via de weg aan de andere kant van het bos in de hoop daar de boom te zien.

Daar was een pad (weg kon je het niet meer noemen) tussen de huizen door dat steeds smaller en smaller werd en uiteindelijk konden we niet verder en heeft Paul met veel pijn en moeite de auto kunnen keren.

Weer terug op de weg waar we eerst waren konden we de boom nog steeds niet vinden, maar er waren twee mannen bezig met het maken van een hek en die zeiden dat we voor de Furna da Sapateira iets terug het bos in moesten.

Ik was inmiddels teruggelopen en vanaf waar ik toen stond zag ik de boom!!!

De blauwe pijlen waren inmiddels helemaal weggesleten en de ingang van het pad was aan het oog onttrokken door begroeiing, maar uiteindelijk hebben we het toch gevonden...pfff

En zo kwamen we dan uiteindelijk bij de grot (en de cache).

De cache hebben we gevonden, maar de grot zijn we niet ingeweest; hij was ons veel te diep, je hebt geen idee wat je er aantreft, als je valt of je bezeerd heb je een probleem.

Maar de wandelijg door het stuk bos was heel mooi, we zagen zelfs een paddenstoel, maar herfst lijk hier nog heel ver weg.