Vandaag wilden we het rondje over de berg gaan rijden, maar omdat we er toch doorheen kwamen gingen we eerst Urzelina bekijken.
Hier is het allemaal nog niet heel hoog, dus zijn we via een vrij rechte weg vanuit het dorp naar de kust gereden, waar we de top van de Pico weer zagen.
We keken bij Arco da Velho, ook weer een natuurlijke boog.
Paul ging via een wandelpad(je) omhoog om een cache te zoeken, ik ging niet mee, want omdat mijn de-paden-op-de-lanen-in-schoenen nog niet helemaal droog waren liep ik op mijn sandalen en ik had geen zin om op de rotsen mijn enkel weer eens te zwikken.
In maart van dit jaar is het hier allemaal opgeknapt: mooie asfaltweg, hekken, uitkijkpunten; het zag er allemaal schitterend uit.
Ook het natuurlijke zwembad was mooi en beschut, maar nu hadden we geen zwemkleren meer in de auto liggen.
Op São Jorge staan ook molentjes en die zien er weer heel anders uit dan die op Pico, ze zijn echt een heel stuk kleiner.
De picknickplaats was ook helemaal vernieuwd en er waren nieuwe BBQ´s: een fijne plek voor de mensen uit Urzelina en omgeving
Het middaggoud stond in bloei.
Vervolgens reden we naar het centrum van het dorp
waar we de auto parkeerden op een vrolijk terrein, dat waarschijnlijk ook gebruikt wordt als feestterrein.
Aan de overkant van de weg was een soort stenen boek, met daarin een gedicht over de vulkaanuitbarsting van 1808.
Die uitbarsting heeft de hele kerk verwoest op de klokkentoren na
Vanaf de voorkant lijkt de toren intact, maar aan de achterkant is te zien dat hij beschadigd is.
Een stuk verderop is de nieuwe kerk gebouwd, de klokkentoren is nu een monument.
1 opmerking:
Een natuurlijk zwembad. Geweldig vnd ik dat!
Een reactie posten