De afstand tussen Horta en Madalena, de hoofdstad van Pico, is 9 kilometer en het varen duurde dus niet lang.
Voordat we het wisten kwamen we voorbij de kleine rotseilandjes voor de kust van Pico
en begon de boot de haven in te draaien.
En toen kwamen we langs de huisjes waarvan we er een gehuurd hebben en zo naar toe gaan.
We hadden ze al vanuit de lucht gezien en nu vanaf de boot, dat is wel heel leuk.
Zoals we altijd oen bleef ik bij de koffers en ging daarmee buiten op een bankje zittten, terwijl Paul ´even´ de huurauto ging ophalen...
Het kantoor van het autoverhuurbedrijf zit in de haventerminal, maar daar
hing een bordje dat het gesloten was en dat men een stukje verderop in de straat moest zijn.
Uiteraard ging Paul eerst de verkeerde kant van de straat op waar niets was, dus toen naar de andere kant, waar het kantoor inderdaad bleek te zijn.
Alleen was dat ook dicht, hier hing een bordje met ´ik ben naar
de Airport.
Er stonden een stuk of zeven telefoonnummers maar ze werden geen van allen opgenomen, dus dat was een lekker begin op dit eiland NOT.
Al met al waren we al best een poosje in de weer, maar inmiddels was er ook weer een taxi aangekomen en toen hebben we ons eerst maar naar het huisje laten brengen.
Daar zijn we ingechecked en werden we naar een huisje gebracht, waar we de koffers neergezet hebben en ik foto´s maakte.
Daarna zijn we lopend terug naar de haven gegaan, want op de papieren stond toch duidelijk dat we de auto bij de haven moesten ophalen.
Op de kop van een inham in de haven staat Igreja Matriz de Santa Maria Madelena
We kwamen langs een beeld van Gilberto Mariano da Silva en dat is een hulde aan de mannen van het kanaal.
Gilberto was een van die mannen die dagelijks pakjes, berichten en waardevolle spullen van Pico naar Faial brachten en weer terug.
Aan de overkant van het havengebouw stonden houten huisjes met daarin kantoortjes waar je de toeristische attrakties, zoals whale watching, kunt boeken.
Toen we weer bij het autoverhuur kantoor waren stonden er nog veel meer mensen voor de deur die allemaal druk bezig waren om naar det nummers te
bellen die op de deur stonden, maar ze hadden allemaal al boekjes dus
kwamen de auto´s inleveren.
Ineens liepen ze allemaal richting een
parkeerterrein een stukje verderop waar we niets van begrepen, maar op dat moment kreeg Paul eindelijk iemand aan
de telefoon.
Die persoon was inderdaad nog steeds op de
airport, maar hij zou er met 10 minuten zijn...
Terwijl we dus nog langer moesten wachten begon het te regenen en kon ik een foto maken van deze mooie regenboog.
De tien minuten werden er ruim 20 als het niet meer
is, maar uiteindelijk kwam er dan toch iemand aan.
Nu het hoogseizoen afgelopen is, is er geen werk meer voor meerdere personen en moet hij zowel de haven als de airport regelen, dus steeds maar heen en weer.
Toen we dan eindelijk aan de beurt waren kregen we de papieren van de auto mee en konden we die ophalen op het parkeerterrein om de hoek...pfff
We zijn toen maar gelijk doorgereden naar de Continente om wat boodschappen te doen en omdat er een Burger King naast zat zijn we daar gaan eten: lekkere warme frietjes, een long vegetable en een ijsje toe.
1 opmerking:
Wat een gedoe met die auto maar ook wel komisch dat die ersoon nu twee heren moest bedienen.
Een reactie posten