We reden weer naar beneden over dezelfde weg.
De wolken hingen nu aan de zijkant van de weg en af en toe konden we eronder door kijken.
Ik vind het altijd verbazingwekken om te zien hoe goed koeien kunnen klimmen, dus toen ik deze zag heb ik even een foto vanuit het autoraam gemaakt.
Net als van deze koe met horens.
Niet alleen konden we nu overal de koeien veel beter zien, ook de krater, die op de heenweg totaal onzichtbaar was, zagen we nu wel.
Ook konden we nu São Jorge aan de overkant zien liggen
en Madalena onder ons.
Ik hield steeds do Pico in de gaten en toen ik de Piquinho tevoorschijn zag komen hem ik daar natuurlijk ook onmiddellijk een foto van gemaakt.
Weer terug op de hoofdweg gingen we de andere kant op als we gekomen waren.
Nu kwamen we op het langste stuk rechte weg van heel Portugal.
Maar ook hier was er weer een koe die het nodig vond om op de weg te lopen :-)
Vanaf een wat hoger punt was een stuk van de weg goed te zien; net alsof ze een rol asfalt gewoon de heuvel afgeduwd hadden en zijn gang laten gaan :-)
2 opmerkingen:
Haha, dat laatste... ja zo ziet het er uit.
Geweldige fot van die krater. Indrukwekkend.
Een reactie posten