Lockdown dag 272

 Met Maui en Mandu in huis moet er toch echt wel wat gepoetst worden, dus zijn Julian en ik beneden aan de slag gegaan.

Ik heb het wel rustig aan gedaan en in stukjes en beetjes

Terwijl we daar mee bezig waren kwam Paul me een berichtje van een cacher laten zien, die was onze labcache aan het wandelen, maar zei dat het bord waar het antwoord op een vraag stond er niet meer was, dus dat hij de vraag niet meer kon beantwoorden.

De labcache wordt heel regelmatig gewandeld en dit was de eerste keer dat er een probleem was, dus als het bord weggehaald is moet dat heel recentelijk geweest zijn.

Toen zijn we tussen de middag naar Abdij van het Park gereden en inderdaad het bord was helemaal weg.

We bedachten een nieuwe vraag op hetzelfde punt en daarna hebben we nog even een wandeling gemaakt.

Voor een vrijdag buiten de vakantie was het er enorm druk en we zijn dan ook alleen op de brede laan gebleven waar we makkelijk de graskant in konden als er weer eens van die asocialen  breeduit naast elkaar bleven lopen.

Echt ontspannend was het niet en nadat ik de zwanen op de foto had gezet zijn we weer terug naar de auto gegaan.

Thuis haalde ik de post naar binnen en daar zat een pakje bij van Margriet en erin zat het boek

Margriet had gehoopt dat ze het voor mijn verjaardag zou vinden, maar dat lukte niet en toen stuurde ze stukken van dit boek, waar ik ook al heel erg blij mee was.

Natuurlijk lag het boek een paar dagen na mijn verjaardag in de Kringloopwinkel en toen schreef ze op FB dat het jammer was dat ik niet halverwege de maand jarig was, waarop ik met een gekke bek schreef dat ik precies halverwege de maand 38 jaar samenwoon met Paul en of dat ook telde :-)

En voor Margriet telde dat en zo heb ik nu ook het hele boek, dat eigenlijk veel te mooi is om mee te knutselen.

M-tje ook hier hartstikke bedankt voor dit extra kado, ik ben er hartstikke blij mee en voordat ik het ga slopen ga ik er eerst uitgebreid in lezen en kijken.

Ik werkte nog wat dingen van mijn to-do lijstje af, maar met het dweilen van het washok wachtte ik tot de wijkverpleegster geweest was, maar die kwam maar niet.

Het eten stond net op tafel toen ze kwam en zo was ik na het eten pas helemaal klaar met alles wat vandaag gepoetst moest worden.

Toen was het tijd voor de persconferentie: er komen geen versoepelingen en geen verstrengingen, alleen meer conctroles.

We zullen zien of dat voldoende is want de cijfers stijgen weer, behalve in de provincie waar wij wonen.

De persconferentie begon laat en ik heb hem niet helemaal afgekeken want op The Show Must Go On kwam

Die heb ik in London gezien en het is een geweldige feel good musical, dus die wilde ik zeker niet missen.

Ik heb er echt enorm van genoten.